Kategory:

2012

Eamel's Jaaroverzicht 2012

troch eamel
[dropcap]Z[/dropcap]elfreflectie; ook een eamel ontkomt er niet aan. Hoewel ik niet zo van het terug- en vooruitblikken ben is 't misschien wel even aardig om te kijken wat er van die goede voornemens van vorig jaar terecht gekomen is. Ik bedoel; jij bent hier en ik ook, dus euh.

      • Wat betreft dat 'vereenvoudig je leven', ik denk dat je wel voorzichtig kan stellen dat dàt is gelukt. Waar een Crimi-Clown, een burn-out, stroperige gemeenteambtenaren en een bevallige psychologe hebben geleid tot een jaar van onvrijwillig thuiszitten (vrij te interpreteren naar aangenaam sabbatical).

      • Datzelfde geldt voor 'blijf jezelf'. Dat deed ik en zal ik altijd doen. Gevolg is wel dat ik mezelf altijd in de weg zal staan als het gaat om die Eeuwige Roem en het doen van compromissen naar vrienden, relaties en opdrachtgeverts. De onderbroeken knellen nog steeds, overigens.

      • 'Focus op je eigen geluk'. Braakadvies van eigen hand met een kern van waarheid. Ook deels gelukt. Met name omdat ik er zelf bij was. Nog veel werk te doen.

      • Wat betreft die financiën; dat beschouw ik als een avontuur. Ik ben gek op avonturen. Zo wil ik ook James Bond zijn. En Indiana Jones.

      • Knopen doorhakken bleek een last-minute klus. Gevolgen zullen we het komende jaar zien. Flinke gevolgen. Zie onder.

      • Doelen stellen is nog steeds niet mijn sterkste punt. Moet ik aan werken. En voetballen is stom. En zij van @mariannezw ook.

      • Geloofwaardigheid. Tja.

      • Projecten oppakken. Geen idee wat ik daarmee voor ogen had. Maar klinkt leuk.

Enfin. Het was dus een jaar wat het vooral van de details moest hebben. Nee, dan 2013. Nu al, ik gaf het hierboven al aan, leef ik in de wetenschap dat er in ieder geval twee, drie gebeurtenissen zullen plaatsvinden die mijn leven volledig op z'n kop gaan zetten. Voor wat betreft het hoe- en waarom zal ik je in het hier en nu nog niet mee vervelen. Wellicht later.

In dit jubileumjaar zal ongetwijfeld de vraag voorbij komen of dit blogje in z'n huidige vorm nog bestaansrecht heeft nu het concurrentie heeft van social media zoals dat vermaledijde Facebook en -in mindere mate-  Twitter.

Tot die tijd laat ik je achter met wederom een volkomen nutteloos overzicht van alle media zoals ik deze in het afgelopen jaar zelf gemaakt heb dan wel gejat maar eigenhandige bewerkt. Ik wens u en de uwen een genoeglijk uiteinde en een bijzonder aangenaam 2013.

39 kear besjoen

 

Zo'n negen jaar geleden deed ik dit. Op een vrije woensdagmiddag (goh, dat ik dat nog wél weet).

Ik was alleen en heb dus vermoedelijk de camera op automatisch gezet. 

 

En tot op de dag van vandaag heb ik géén idee waarom ik op dat moment een handstand tracht te forceren. Geen drank, geen drugs, en toch op ze kop. Voor wie? Voor wat? Wat. De. Fak.

Anyway. Het bleef nog lang onrustig in Huize Eamel. Denk ik.

 


tedium

 

 

65 kear besjoen

 

Awkward moment in de Appie, vanmiddag.

Ik sta achter een meneer te wachten bij de kassa. Het enige wat hij op de band zet is een tiental Euroshopper sperziebonen-in-blikken. Ansich al bijzonder maar soit; misschien een sperziebonen-fetisj. Of een feestje.

Hij probeert te pinnen maar heeft kennelijk niet genoeg saldo op zijn rekening. De kassière stelt voor om wat conserven terug te nemen maar dat gaat niet vanwege zijn eerdere pinpoging.

Omdat de man nét daarvoor mijn hond groette die geduldig in de winkelwagen zit en ik bovendien de bui alweer zie hangen (altijd de verkeerde rij) zeg ik in een impuls tegen deze voor mij onbekende persoon; "Wat kom je tekort?"

Hij geeft aan dat hij €1,25 te weinig heeft en aangezien ik geen ander kleingeld bij me heb dan een muntje van twee euro geef ik 'm die. 

 

 

Hij geeft de munt vervolgens weer aan de kassière. Ze kijkt me aan, dan naar hem en geeft de resterende 75 cent terug. Aan hem. Die wegloopt. Zònder bedankje. Zònder omkijken.

Mevrouw de kassière kijkt me nog eens aan, schuift onderwijl stoïcijns mijn boodschappen over de lezer (laser?), noemt het eindbedrag en terwijl ik, nog beduusd door het voorval, mijn pincode intoets groet zij alvast diegene die achter mij staat.

Ik loop verder.

En terwijl er van alles door me heen gaat ("Dàt was awkward…"), bedenk ik me dat dit de laatste keer is geweest dat ik wildvreemde mannen met sperciebonen-in-blik geld geef.

Dàt zal ze leren. Ondankbare schoften zijn 't.

 

45 kear besjoen
eamel | blog
>