Sosjaal

'Je kanker moeder'
(aldus ene Marko B te Schiedam)

eamel2 Reaksjes

 

Het begon nog wel zo netjes. Op zoek naar zo'n Ring Chime, een digitale vervanging van mijn huidige ding-dong, kreeg ondergetekende een melding van dat vermaledijde Marktplaats dat er ergens in de buurt eentje aangeboden werd.

("Hm, meneer heeft één van de vijf sterren-waardering en slechts één maand lid van MP. Had ik daar op moeten letten?") 

Zoals dat gaat, doe ik -als eerste- een bod en opvallend vlot daarna krijg ik een bericht van de aanbieder, ene Marko B. te Schiedam.

(Schermprint hierboven is van NA deze wonderlijke ervaring. Mijn bod is verwijderd en ook heeft meneer er ineens twee sterren bij)

 

Fierder lêze →

Sloopjeugd
in een inrichting (2011)

eamelLit in reaksje achter

 

Wederom niet zo heel bijzonder dit bericht, komkommertijd tiert nog immer welig in Huize Eamel, en daarom een aantal foto's uit een tijd die inmiddels zo'n elf jaar achter ons ligt.

Hoewel ik niet al te beste herinneringen heb aan mijn laatste leidinggevende, sterker nog; ik voel nog immer koud zweet oprispen als ik aan die clown (linkje weggehaald. Persoonlijk worden kan altijd nog) denk, bleek de werkvloer -een jeugdinrichting- daarentegen wél bijzonder intrigerend.

Als niet geheel vrijwillig* 'communicatie-manager' (ha, ha) bestond mijn werk o.a. uit het ontvangen van officiële delegaties, het geven van rondleidingen, het organiseren van 'open dagen', en het opsturen van sleutelhangers (gevalletje schoenmakert-blijf-bij-je-leest).

Daar ik een chronische hekel heb aan situaties waar een vorm van sociale interactie gewenst is, kon ik derhalve mijn blijdschap niet op als er weer eens iets anders op mijn pad kwam alsdan handjes schudden en vriendelijk zijn tegen mensen in het algemeen.

Het kon bijvoorbeeld gebeuren dat men een beroep deed op mijn expertise mijn fotocamera wanneer een situatie daarom vroeg.

Zo ook die bewuste maandagmorgen, ergens in het jaar des Heren 2011. 

De aanleiding weet ik niet precies, ik geloof dat één van de bewoners van de 'woongroep' gevraagd was zijn PlayStation uit te zetten en zich naar z'n kamer te begeven.

*lang verhaal. Komt nog wel eens. 😅

 

Of er nu frustratie, een 'moeilijke jeugd' of slechts een testosterone oorzaak aan ten grondslag lag weet ik ook niet meer, ik ben geen Freud, maar feit blijft dat voornoemde jongeman het daar niet mee eens was en besloot, samen met z'n licht getinte mede-haantjes, dat de woonruimte dan maar aan een verbouwing toe was. 

Zoals de foto's laten zien hield men niet van half werk en werd werkelijk alles opnieuw maar bovenal grondig ge-re-decoreerd. 
Enfin, de beelden spreken voor zich.

Jongeman werd uiteindelijk een paar dagen in een isoleercel geprakt, z'n kornuiten verloren enkele privileges en de ruimte kreeg die dag alsnog z'n tweede her-herinrichting. Alles opgelost.

De reden dat ik dit alsnog online plemp is dit bericht [spiegeltje], wat mij gister onder ogen kwam, waarin wederom een vernietigend rapport over het functioneren van jeugdzorg onder gemeentelijke vleugels. 

Men stelt zich echter terecht de vraag in de brandbrief uit voornoemd stuk 'Wat is er toch aan de hand met de jeugdzorg in ons land, en komt het ooit weer goed?' en al wat mij te binnen schiet is.. NEE. Het is namelijk nooit goed gewéést. Ook in bijv. 2011, toen nog overheid, zat men al met de handen in het haar vanwege ingrijpende bezuinigingen en dientengevolge chronische onderbezetting, met onderstaande situaties als gevolg.

In mijn beperkte beleving is er maar één oplossing en dat is -terug naar de overheid- maar dan wel mét beleid. Want gemeenten? Die kunnen écht helemaal niks. Laat staan een degelijke, humane jeugdzorg op poten zetten …

 

Fierder lêze →

I've got vaccinated!!! (1)

eamel5 Reaksjes

Hoewel je dit bericht onder de noemer 'oud nieuws' zou kunnen categoriseren, ik heb gisteravond tenslotte al het halve internet kapotgespamd met het hieronder geplaatste filmpje, blijkt het ineens een soort-van relevantie te hebben gekregen door de 'bijwerkingen' die zich hedenochtend openbaarden.

Uiteraard 'bijwerkingen' met een flinke knipoog want, op een beurse arm na heb ik geen last van gehad na mijn vaccinatie tegen dat vervelende Covid-19 gebeuren; ik spreek nog steeds geen Russisch en ook geef ik geen licht in het donker.

Nee, de bijwerkingen waar ik 't hierover heb gaan met name over het feit dat de moderators van de Facebooks in India wellicht geen idee hebben wat 'humor' inhoudt, of weet men zich gewoonweg geen raad met Hollandse 'satire'.

Enfin. Eén en ander heeft kennelijk tot een 'block' geleid en heb ik me helaas moeten wenden tot dat andere schreeuwmedium, Twitter, want hoe anders moet ik de wereld kond doen van een ter zake doende mening zoals die van mij? 😂😂😂

Misschien had ik in één van mijn laatste reacties die Russische tekst achterwege moeten laten ("Wel raar dat ты собираешься говорить об этом по-русски.") Ik moest er zelf smakelijk om lachen 😂 maar weet ik veel dat men dat in Cupertino niet begrepen heeft.

Hoe het ook zij; plaats een positief bericht zoals deze online en men kan er prat op gaan dat de rioolkeutels op -met name- de Twitters boven komen drijven in de vorm van belerende 'word wakker!1!'-commentaartjes en pseudo-wetenschappelijke 'jij-bent-onnozel-en-wij-niet-want-het-stond-op-internet'-'feitjes'. Dat voor zoveel misinformatie een algoritme verantwoordelijk is komt niet bij deze sukkels' op. Want ja; complot jonguh.

Waar de ene wappie mijn vrolijke vaccinfilmpje slechts onschuldig met z'n wappie-achterban deelt, besluit meneer @BURGERFRONT.NL*zijn onvrede hieromtrent met mij te delen want, stel je voor, misschien snap ik 't allemaal niet en worden we inderdaad collectief gebrainwashed door de Illuminati, de Bilderberggroep en die corrupte 'pedo'-regering!!1! 😬☠👽

*je weet wel; zo'n account met van die 'eigen volk eerscht' nationalistisch-fascistische kutvlaggetjes. Walgelijk.

Om een lang verhaal kort te maken; ik word een beetje moe van al dat gezeik. Ik word moe van al die meningen, al die onvrede, al die ontevredenheid.

Dit gevoel wordt ongetwijfeld versterkt doordat ik, sinds kort ongewild inkomenloos én idem 'aan de kanker', binnenkort aan de chemo moet en me op geen enkele wijze kan inleven in de bekrompen belevingswereld van de gemiddelde complot-idioot wappie.

Waar ik, vanuit die context, denk van; man, wees blij met wat je hebt, met het feit dat je in Nederland mag leven met al z'n vangnetten en sociale voorzieningen, met een zorgstelsel waar menig westerse samenleving jaloers op is, denkt de wappie voornamelijk vanuit z'n ikke, ikke, ikke, z'n gebrek aan festival- en vakantiebezoek en -natuurlijk- z'n portemonneetje.

Nah ja, ik weet in ieder geval weer waarom ik me al sinds 2012 distantieer van de beerput die Twitter heet. Daar is ook weer wat voor te zeggen… 

Speaking of which. Zeg Mark, hoe staat 't met m'n beoordeling?

*zie schermprintjes, de tweets heeft meneer natuurlijk alweer verwijderd. Anonieme lafbekjes.

Fierder lêze →

De Friese Carmiggelt (3)

eamel2 Reaksjes

Het was naar aanleiding van dat redactionele stuk in de Leeuwarder Courant dat Omrop Fryslân ons moeder benaderde met het verzoek om een –verrassing!– interview.

Hoewel het van haar niet per se (meer) hoefde, zo'n gesprekje, het avontuur met de krant was leuk en aardig en bijzonder ego-strelend maar daar mocht het wel bij blijven, vond ze. Het was goed zo.

Maar naarmate de dag van de uitzending naderde (live!) kon mem toch wel enig enthousiasme opbrengen, al wist ze nog steeds niet of het nou om een televisie- of radio-opname ging. "We zien wel", zei mem vastberaden.

Op het uur U werd haar gevraagd met de telefoon naar de ingang van het oudemensenhuis te lopen, alwaar ze verblijft, en toen werd al gauw duidelijk dat het in ieder geval niet om een tv-opname ging.

De 'reporter', in dit geval de altijd wat wonderlijke Geert van Tuinen, bleek aan de andere kant van de lijn het gesprek met haar aan te gaan. Wat die auto daarbuiten op de parkeerplaats met de Omrop van doen had, kon 'Mem' me niet vertellen. 

Hoe dan ook: het werd een opmerkelijk gesprek. Omdat ons moeder niet wist wat nou de bedoeling was stond ze bij de ingang van het verzorgingspand, alwaar het een komen en gaan was van bewoners en andere mensen. Gevolg: rumoer. Deel één van dit interview kon al gauw als verwaarloosbaar worden beschouwd.

It wie nei oanlieding fan it redaksjonele stik yn de Ljouwerter Krante dat Omrop Fryslân ús mem benadere mei it fersyk om in -ferrassing!- ynterview.

Hoewol 't it fan har perfoarst net (mear) hoegde, sa in petear, it aventoer mei de krante wie aardich en freonlik en bysûnder goed foar it ego mar dêr mocht it wol by bliuwe tocht se. It wie goed sa.

Mar doe’t de dei fan útstjoering kaam (live!) koe hja wol dochs wol wat entûsjasme opbringe, al wist se noch hieltyd net of it no om in telefyzje- of radio-útstjoering gong. 'Wy sjogge wol', sei hja beret.

Op it uur U waard har frege om mei de telefoan nei de yngong fan it âldeminskenhûs te rinnen, alwèr se tahâldt, en doe waard al gau bliken dat it yn alle gefallen net om in televyzje-útstjoering gong.

De 'reporter', yn dit gefal de altyd wat nûvere Geert van Tuinen siet oan 'e oare kant fan de line om it petear mei har oan te gean. Wat dy auto dêr bûten op it parkearplak mei de Omrop te krijen hie, dat koe ûs mem my net fertelle.

Hoe dan ek: it waard in opmerklik petear. Om 't ús mem net wist wat no it doel wie, stie se by de yngong fan it fersoargingspand, alwer wie it in kommen en gean fan bewenners en oare minsken. Gefolch: leven.

Diel ien fan it fraachpetear koe al gau as te ferwaarloazjen beskôge wurde.

Diel ien:

Fierder lêze →