I've got vaccinated!!! (2)
Laat De Corona Tot Mij Komen.
–| MOODS OF |–
MARTINI MANSION (2004)
Over vakanties, muziek en wie weet ooit nog een keer.
Het is het jaar des Heeren 1994. Om dubieuze redenen lijkt het mijn toenmalige vriendinnetje en moi (nah.. eigenlijk geheel mijn idee want ik
Als voornaamste reden lag daaraan ten grondslag een goed gefundeerde 'waarom niet?' én het feit dat we al jaren samen niets ondernomen hadden behalve een tripje naar dat strand van Makkum en nog één naar die ene toren in Parijs. Toegegeven, niet alleen een drammert én een eikel maar ook nog eens ontzettend bot, want ik weet me er niet zoveel meer van te herinneren. Er staan me beelden bij van een duur terras aan de boulevard van St. Tropez (import-Heineken en een jus d'orange, samen 25 gulden!!1! 😱), wakker worden tussen de lavendel, tegenover een enorm verlaten hotel, bóvenop een berg ter hoogte van Castellane en, met afgrijzen, die afsluitende dodenrit naar huis, waar we bij Luik in een enorme hoosbui terechtkwamen, midden op zo'n 18-baanse, -uiteraard- slechtonderhouden (want België) En dat terwijl we niet meer aan hadden dan een t-shirtje en een flinterdun zomerjackie. Overigens hielp het ook niet dat, eenmaal thuis, broer ons erop attendeerde dat we al die 5000 kilometers lang zonder functionerende voorrem hadden gereden. 😬
Anyway. We zien er niet heel erg ongelukkig uit en ik vermoed dat 't best wel een fijne vakantie is geweest. Desondanks raakte enige tijd later -zoals dat wel vaker gaat- 'de verkering uit' en bleek voornoemd pleziercongé gelijk ons laatste 'samen' geweest te zijn… Enfin.
Het is 2021, zeven- en twintig jaar later. Er is veel gebeurd, zoals dat een ieder van ons wel eens overkomt. 😁 Inmiddels diverse malen verhuisd en ook is er een enkele dame de revue gepasseerd waarvan ik destijds in alle naïviteit dacht daarmee oud te kunnen worden. Ach, u kent het wel. Uiteindelijk bracht het lot me bij mijn huidige mevrouw en, oh jubel, die het onderwijl alweer zo'n veertien jaar met mij uit houdt. Wie had dát gedacht? Afijn. U leest het goed; bijna dertig jaar geen vakanties. Zilch. Niks. Of men moet enkele dagen Parijs (ja, alwéér) onder die noemer plaatsen, dan heb ik alsnog drie 'vakanties' genoten. Maar tóch is het niet hetzelfde. Goed. Al met al een veels te lange inleiding om vakantiebeelden van een ander aan te kondigen.  Ik was het fenomeen vakantie al bijna weer vergeten totdat ik van de week een verloren gewaande DVD tegenkwam: Martini's Moods of Martini Mansion uit 2004. Een serie-tje van vier relaxte, ultralange lounge-nummerkes ('liftmuziek' volgens iemand in mijn kennissenkring maar fok jou), begeleid door beelden van witte stranden, azuurblauwe wateren, luxe jachten en andere mooimensen.
En het was toen dat ik me besefte dat er ongetwijfeld meer mensen zijn zoals ik, die door wat voor omstandigheden ook, niet op vakantie kunnen of dat al lang niet zijn geweest. Voor mij persoonlijk ligt daar nog een jaar van chemo's en herstel in het verschiet en daarmee kunnen we veilig stellen dat een vakantie voorlopig nog even een utopie zal zijn. En dus ben ik zo vrij geweest om voornoemd DVD-tje leeg te plukken (te 'rippen'), te voorzien van tientallen gratis vakantievideootjes van derden en het geheel op de Youtubes aan te bieden, voor gelijkgestemden, als een soort next best thing. Toegegeven; het is een bijzonder mager alternatief maar in mijn beleving een typisch gevalletje van 'wie 't kleine niet eert'… 😁 |
Troch eamel
I've got vaccinated!!! (1)
maar man, man.. die 'bijwerkingen' ;-(
Hoewel je dit bericht onder de noemer 'oud nieuws' zou kunnen categoriseren, ik heb gisteravond tenslotte al het halve internet kapotgespamd met het hieronder geplaatste filmpje, blijkt het ineens een soort-van relevantie te hebben gekregen door de 'bijwerkingen' die zich hedenochtend openbaarden.
Uiteraard 'bijwerkingen' met een flinke knipoog want, op een beurse arm na heb ik geen last van gehad na mijn vaccinatie tegen dat vervelende Covid-19 gebeuren; ik spreek nog steeds geen Russisch en ook geef ik geen licht in het donker.
Nee, de bijwerkingen waar ik 't hierover heb gaan met name over het feit dat de moderators van de Facebooks in India wellicht geen idee hebben wat 'humor' inhoudt, of weet men zich gewoonweg geen raad met Hollandse 'satire'.
Enfin. Eén en ander heeft kennelijk tot een 'block' geleid en heb ik me helaas moeten wenden tot dat andere schreeuwmedium, Twitter, want hoe anders moet ik de wereld kond doen van een ter zake doende mening zoals die van mij? 😂😂😂
Misschien had ik in één van mijn laatste reacties die Russische tekst achterwege moeten laten ("Wel raar dat ты собираешься говорить об этом по-русски.") Ik moest er zelf smakelijk om lachen 😂 maar weet ik veel dat men dat in Cupertino niet begrepen heeft.
Hoe het ook zij; plaats een positief bericht zoals deze online en men kan er prat op gaan dat de rioolkeutels op -met name- de Twitters boven komen drijven in de vorm van belerende 'word wakker!1!'-commentaartjes en pseudo-wetenschappelijke 'jij-bent-onnozel-en-wij-niet-want-het-stond-op-internet'-'feitjes'. Dat voor zoveel misinformatie een algoritme verantwoordelijk is komt niet bij deze sukkels' op. Want ja; complot jonguh.
Waar de ene wappie mijn vrolijke vaccinfilmpje slechts onschuldig met z'n wappie-achterban deelt, besluit meneer @BURGERFRONT.NL*zijn onvrede hieromtrent met mij te delen want, stel je voor, misschien snap ik 't allemaal niet en worden we inderdaad collectief gebrainwashed door de Illuminati, de Bilderberggroep en die corrupte 'pedo'-regering!!1! 😬☠👽
*je weet wel; zo'n account met van die 'eigen volk eerscht' nationalistisch-fascistische kutvlaggetjes. Walgelijk.
Om een lang verhaal kort te maken; ik word een beetje moe van al dat gezeik. Ik word moe van al die meningen, al die onvrede, al die ontevredenheid.
Dit gevoel wordt ongetwijfeld versterkt doordat ik, sinds kort ongewild inkomenloos én idem 'aan de kanker', binnenkort aan de chemo moet en me op geen enkele wijze kan inleven in de bekrompen belevingswereld van de gemiddelde complot-idioot wappie.
Waar ik, vanuit die context, denk van; man, wees blij met wat je hebt, met het feit dat je in Nederland mag leven met al z'n vangnetten en sociale voorzieningen, met een zorgstelsel waar menig westerse samenleving jaloers op is, denkt de wappie voornamelijk vanuit z'n ikke, ikke, ikke, z'n gebrek aan festival- en vakantiebezoek en -natuurlijk- z'n portemonneetje.
Nah ja, ik weet in ieder geval weer waarom ik me al sinds 2012 distantieer van de beerput die Twitter heet. Daar is ook weer wat voor te zeggen…
Speaking of which. Zeg Mark, hoe staat 't met m'n beoordeling?
*zie schermprintjes, de tweets heeft meneer natuurlijk alweer verwijderd. Anonieme lafbekjes.
Troch eamel
Maart roert z'n …
WTF?! in lo-res
Dirkjan! uit de vloei
Samenlevingscontrast
(aka Arme Iggy)
Het leek die morgen allemaal nog zo eenvoudig. Vanwege een juridisch vraagstuk werd ons opgedragen gevraagd om, als nieuwbakken oud-samenwonenden, een samenlevingscontract op te stellen, opdat een en ander geregeld zou zijn in geval van eventuele toekomstige calamiteiten.
Hup, HEMA-linkje aangeklikkerd wegens goedkoop, contractje ingevuld en nog geen week later een berichtje in de virtuele bus, of wij ten kantore wilden verschijnen bij een notaris naar keuze, ter 'vaststelling' en dergelijke.
We mochten kiezen uit Capelle a/d IJssel of Breda en natuurlijk werd het the latter, want Capelle, daar wil je dood nog niet gevonden worden en Breda is lievvvv.
Toen de dag daar was, ik weet het nog goed want het was gister, waren we in de veronderstelling dat een en ander binnen anderhalf uur in kannen en kruiken zou zijn, maar zoals een ongeschreven Wet van Bartholomeus voorschrijft, gaat niets binnen dit gezin ooit zoals het gepland is.
Enfin. Mevrouw stond erop haar Beemert (BMW, RED.) te gebruiken daar mijn fysieke toestand lange afstanden achter het stuur nauwelijks meer toelaat, en daarnaast heeft zij de broek aan.
Hoewel alle alarmbellen al bij het starten alhier op rood hadden moeten slaan, het ding wilde in eerste niet starten, alsnog onderweg naar Brabant.
Maar goed; niks aan het handje, lekker weer en een goed humeur.
Dat goede humeur werd al gauw op de proef gesteld toen bleek dat voornoemd statusblik, na het notarisbezoek, geen ènkele intentie had om nog in beweging te komen. Sterker nog; het pruttelde nog wat na en toen was het basta. Midden in een Bredase woonwijk. So far for Deutsche Gründlichkeit.
Het duurde gelukkig niet heel lang voordat een ANWB-jongeman met zunne gele busje de wijk in kwam rijden en al gauw tot de conclusie kwam dat de brandstofpomp naar de Filistijnen was. Scheisse. Er zat niets anders op dan een bergingsauto te laten komen en het geheel naar de garage te laten transporteren.
We waren al gewaarschuwd door ANWB-meneer één dat ANWB-meneer twee slechts één iemand mee mocht nemen -want corona– en dus kwam het erop neer dat ik óf met de taxi óf lopend naar huis moest. De taxi kostte €65 (!) en lopend mijn leven, maar gelukkig was daar ineens Reddende Engel Mo, goede vriendin én vermeend lekker ding sympathiek, om ons op te halen. Hoera!
Goed. Wat hebben wij hiervan geleerd?
- Altijd met je eigen auto op pad gaan. Dan maar vijf jaar korter leven en een chagrijnig wijf;
- Samenlevingscontracten zijn een teken aan de wand;
- Nieuwsgierige poesjes mogen niet mee naar huis. Oók niet stiekem;
- Voor sympathieke notarissen moet je dus in Brabant zijn. Maar dat terzijde.
Wij máken wat mee.
Troch eamel
Current Mood*
In a corona-state of mind*
De Friese Carmiggelt (2)
Wokke's Web, op wei nei Wrâldhearskippij!
Begonnen 'we'*, in 'onze' queeste naar Wokke's Wereldheerschappij, de vorige keer nog op bescheiden schaal met een ellenlang redactioneel stukske in het lokale suffertje, ditmaal echter een gevalletje 'Next Level', de Leeuwarder Courant van gister!
Us memmeminske heeft haar werkterrein verlegt van het Heerenveensche naar het regionale en mocht circa een week geleden haar website promoten ten overstaan van LC's onvolprezen interviewer Robert Jan Speerstra, die er uiteindelijk een smakelijk stukje proza van wist te formuleren.
Hoewel er een aantal kleine correcties aan te pas moesten komen, niemand is perfect 😁, zijn uiteindelijk alle 'partijen' tevreden en zie daar; 4.572 karakters in 822 woorden verder, zomaar 77.000 potentiële lezerts erbij!
Alle gekheid op ons stokje: volgende stap is natuurlijk The New York Times. Of The Washington Post. Of.. of… Misschien wel op de televisie! Nee, laat ûs memmeminske maar gaan, die komt er wel 👊😎
*'we', als in ûs mem ('ons moeder') en ondergetekende in een bescheiden rol
Begûnen wij, yn ûs ûndernimmen nei Wokke's Wrâldhearskippij, de foarige kear noch beskieden -mei in tige lang redaksjoneel stikje yn it lokale suffertsje-, diskear lykwols waar in gefaltsje 'Next Level'; de Ljouwerter Krante fan juster!
Us memmeminske hat har wurkterrein ferlein fan it Fean & omkriten nei it regionale en mocht san wike lyn har webside promoate yn it bywêzen fan Ljouwerter Krante's net-te-oertreffen ynterviewer Robert Jan Speerstra, dy 't der úteinlik in lekker stikje proaza fan wist te formulearjen.
Hoewol 't der in tal fan lytse korreksjes oan te pas komme moasten, net ien is perfekt 😁, binne úteinlik alle 'partijen' by mekoar kaam en sjoch dêre; 4.572 karakters yn 822 wurden fierder, samar 77.000 potinsjele lêzers derby!
Nettsjinsteande alle gekhyt op ús stokje: folgjende stap is fansels The New York Times of The Washington Post. Of … of … Miskien wol op de telefyzje!
Né, lit ûs memmeminske mar skowe, dy komt der wol! 👊😎
*'wy', as yn ûs 'ús mem' en ik sei de gek, yn in beskieden rol natuerlik.
Vorige week mocht ik @lc_nl op bezoek bij Wokke in #Akkrum:
Ze kan zomaar de oudste blogger van Friesland zijn. Wokke de Zee – de Ruiter (85) verhaalt op haar website https://t.co/BVIBVZjcX5 over ,,de lytse, deistige dingen''. Over dwarse buien en flirten in de supermarkt. https://t.co/qck3ZUrecK
— Robert Jan Speerstra (@RJSpeerstra) February 13, 2021
Troch eamel
Nagekomen sneeuwbericht
(maar niet heus)
Iemand daarboven heeft een hekel aan moi ;-(
Het is me gewoonweg niet gegund; een organisch-vloeiend time-lapse filmpke te maken van een dik pak vallende sneeuw, waar de romantiek op subtiele wijze vanaf spat. Zo ook afgelopen weekend.
Als je een beetje bekend bent met dit weblog, weet je dat ik 't al diverse malen geprobeerd heb, zo'n besneeuwde time-lapse. Bijvoorbeeld hier, op mijn vorige adres, hier ietwat prematuur, maar ook hier -ergens vorig jaar-, in dit godvergeten pleurisdorp. 😇
Hoewel 'ons', zoals altijd, keer op keer beloofd wordt dat het een ongans gaat sneeuwen, loopt 't elke keer weer op een gigantische teleurstelling uit. Zestien vlokken en een beetje regen, en dat alles bij 1 graad boven nul. Áltijd wéér.
Nah ja. Al wat mij rest is alsnog voornoemd -marginale- time-lapse-je te plaatsen, uiteraard weer voorzien van Vivaldi's magistrale Winter-opus (want what else?), en me te troosten met het idee dat ik niet de énige ben die diep teleurgesteld is in die vermaledijde weervoorspellers ⇒
Troch eamel
Eamel's Jaaroverzicht 2020
--| Een Jaar Om Gauw Te Verget0n |--
Het fijne van terugblikken is toch wel het feit dat er geen restricties aan zitten zoals een tijdslimiet.
Ik bedoel; ik zou in theorie volgend jaar kunnen terugblikken op 2020, maar voor hetzelfde geld zou dat vandaag ook kunnen, of zelfs eer-eer-eer-eergister, toen het nog 2020 was. Snap je?
Gezien het gegeven dat deze specifieke terugblik jou echter op 2 4 januari 2021 onder ogen is gekomen, geeft toch wel aan dat 't niet volgend jaar is geworden en eer-eer-eer-eergister dus ook al niet.
Goed. Als dat geen intro is, dan weet ik 't niet meer.
Alle gekheid op mijn stokje; dat 2020 een kutjaar was, zijn we 't allemaal wel over eens.
Dat datzelfde voor mij geldt, óôk, maar mijn 2020 was natuurlijk nog nét even iets kutter dan dat van jou. Verschil moet er zijn.
Daarover later meer, het nieuwe jaar is nog jong.
Desondanks viel het me net op dat ik, ondanks een vrijwillige lockdown, kennelijk alhier op eamel.net véél productiever ben geweest dan ik in eerste instantie vermoedde. Sterker nog; in élk van die kutjaren ervoor ben ik nog nimmer zo productief geweest als in 2020! Bizar gewoon. Anyway.
Mijn mem zal van dit stukske wel zeggen, zoals van elk stukje wat ik optiep; 'Ik ha it wol lezen mar ik snap d'r noch hieltyd neat fan' ('Ik heb 't wel gelezen maar ik snap er nog steeds niks van') en dus, without further ado, eamel's jaaroverzicht van 2020.
(Sorry, mem. Ik koe it net litte. 😂)
Troch eamel
