De 1 heeft een flink bos hout voor de deur; ik een hoop gras. Geen post van enige betekenis, maar wel een leuke compositie bij een laaghangende zon…
Goedemorgen dus en enjoy your day.. 
Eamel in 2006 over de destijds 'nieuwe' James Bond:
Geen Q. Geen Moneypenny. Shitty Bondgirl.
Humor nihil. Blond. Geen gadgets at all.
Geen John ~Q Branch~ Cleese…
Humor nihil. Blond. Geen gadgets at all.
Geen John ~Q Branch~ Cleese…
Wat een schijtfilm…
Daar kunnen we nu, v.w.b. de nieuwste Bondfilm, aan toevoegen: absoluut geen verhaallijn, de kortste Bond ooit (wat, gezien de kwaliteit van deze verzameling plaatjes, geen straf is), gefilmd volgens de MTV-Methode ([x] ongeschikt voor epileptici), geen 'Shaken, Not stirred", geen Bondgirlgefriemel (is Bond gay, wellicht?), hemelschreiend slechte Bondsong (wat een teringbakherrie; waar is de romantiek gebleven? Shirley? Sheena? Tom?), geen mytische Blofeld-schurk maar een pethatic klein menneke, waardeloze dialogen, crappy filmposter (zie onder; what happened?) en een Aston Martin DBS die al in de eerste scenes sneuvelt. Nee, over schijtfilm gesproken…
Bond is Bond niet meer. Wat rest is een slap aftreksel van die andere nitwit. Ken wel jankuh…
Goeie tip, Jenni; dat downloaden. Scheelt me weer hoop centen 🙂
Komisch. Vooral met je geluid op tien. Wellicht de betere cover van Still loving you…
Bron: no bleedin' idea.
Ik heb een probleem. Althans; ik dènk dat ik een probleem heb. Of nog genuanceerder; ik denk dat de wereld er een probleem mee heeft. Ik ben namelijk een hork. Met dan met name in de communicatieve sfeer. Of 't nu gaat om werk, relaties, vriendschappen of familiaire banden; ik communiceer met de botte bijl. Tsjakka.
Voorbeeldje: vind ik jou niet (meer) aardig, laat ik je vallen als een baksteen. Zonder scrupullus. Of ben ik van mening dat jij iets niet goed gedaan hebt zeg ik; ik vind 't niet goed gedaan en stel voor om 't zelf dan maar te doen. Heb jij Gloria Vanderbilt als parfummetje uitgekozen vind ik dat je stinkt. Dat soort dingen.
Nu ken ik mezelf al een tijdje, zeg zo'n krappe 43 jaar, en mijn motto is altijd geweest; korte lijnen. To the point. Do not beat around the bush e.d. Werd deze vorm van communiceren kennelijk vroeger van mij geaccepteerd, tegenwoordig echter lijkt het of er een kentering is ontstaan in dat begrip.
