Chim Chim Cher-ee wat rijmt op melanchol-ie...

eamel 0 reaksjes

Het moet op een ordinaire vrijdag geweest zijn, ik weet dat nog goed, want het was vorige week.

We kijken de film Saving Mr. Banks, ‘mijn lief’ 🤢 en ik, ondanks dat ik m’n twijfels heb als ik de plot lees; een Disney-film over het ontstaan van een Disney–film… Mwèh (Disney = zuuropwekkende moralisme).

Enfin. De film begint en gelijk gaat het mis; ik kén die intro! En ineens: BAM!

Ik ben een jochie van twaalf, dertien jaar. Ergens in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Het is zondagochtend vroeg, iedereen slaapt nog. Ik zit als een mini-kleermakertje in mijn Schotse-ruit-pyjama wederom illegaal in Deit’s platenkast te grasduinen. Het duurt niet lang of mijn oog valt op een verzamel-LP van The New Christie Minstrels; The Greatest Hits. Helemaal ontroerd van (kinder)liedje ‘Chim Chim Cher-ee’ wegens vermeend melancholische majeur (geen idee hoe zoiets heet) en maar ook het, daarentegen übervrolijke ‘Green Green‘, met Barry –Eve Of Destruction– McGuire’s onmiskenbare bouwvakkersstem.

Terug naar de film. Of het nou kwam door voornoemde herinnering, de roerige tijd waarin ik leef, het intro-gedichtje -voorgelezen door Colin Farrell‘s zoetgevooisde timbre-, het breekbare achterliggende pianowerkje, de sfeer van de beelden an sich, de gevolgen van mijn chronische vermoeidheid of juist àlles bij elkaar -geen idéé- maar op dat moment schiet ik he-le-maal vol. 😭

Niet van verdriet, welnee, maar wél van een gezonde dosis weemoed ende melancholie. Nét als toen ik de melodie voor het eerst hoorde, binnen de veilige kaders van mijn jeugd (maar dat wist ik toen nog niet).

Hoe het ook zij; dat ik er veertig dertig jaar later achter moet komen dat mijn oh, zo geliefde ‘Chim Chim Cher-ee’ uit het brein van Mary Poppins’ auteur Helen Lyndon Goff P.L. Travers ontsproten is en niets heeft van doen met The New Christie Minstrels, beschouw ik dan maar als een smetje op een verder memorabele herinnering.

Of ik geef gewoon Walt Disney de schuld. Ik had toch al een hekel aan ‘m.

Méér→

Polderhuis Aus der Reihe 'A6 Kunsdt'

eamel 0 reaksjes

Wat negen jaar geleden begon als gebbetje, eindigt hier, vandaag, op de Dag des Heeren 21 februari 2018, want de A6 kunstwerken zijn op*.

*Niet helemaal waar natuurlijk want er zijn nog minstens 1.649 kunstwerken over in de Flevolandse Openbare Ruimte voor mij om over te ouwehoeren, maar deze zijn A.: niet relevant want daar kom ik niet langs tijdens mijn ritten van en naar Friesland en B.: zoveel tijd rest mij niet. Prioriteiten stellen noemen we dat hier.

Enfin.

Na het Ketelhuis (16-10-2009), de Tong van Lucifer (06-09-2012), het Boothuis (15-08-2010), de Olifanten bij Almere (23-01-2017) en ‘Exposure’ aka De Poepende Man (02-03-2017) is het nu de beurt aan het Polderhuis(je) om alhier vereeuwigd te worden.

Okay, wat betreft de locatie van dit kunsthuis speel ik (alweer) een beetje vals want het staat niet aan de A6, zoals de meeste kunstwerken hierboven, maar is gelokaliseerd aan de A50/N50, de verbindingsweg tussen Eindhoven en Emmeloord en vice versa.

Maar omdat dit gevaarte het sluitstuk vormt van Het Huizen Drieluik, zoals deze elk aan een invalsweg tot de Noordoostpolder geposteerd staan, maak ik hier graag een uitzondering voor want De Poepende Man doet tenslotte z’n metalen gevoeg óók niet aan de A6.

Goed.

Afgelopen zondag reed ik weer eens, na een bewogen week waarover later meer, van Heerenveen naar huis en bedacht me dat het wel aardig zou zijn ook dit kolossale beeldwerk vast te leggen volgens de inmiddels beproefde Eamel Methode (want in de buurt. Toch wel een vereiste).

Het Polderhuis. Gevoelsmatig de minst interessante van de drie. Wel mooi hoor, daar niet van, maar toch.

Waar die andere twee, het Boot- en het Ketelhuis, overduidelijk een metaforische referentie hebben v.w.b. voormalig scheepvaartverkeer vanwege verwerkte bootjes in het dak en zo, laat dit metalen huis een afwijkende invulling zien. Zónder bootje. 🤔

Roestvrijstalen wanden, uitsneden én een ijzeren geraamte wat alles bijeen houdt; ik zag ‘t niet, die associatie met een voormalige zeebodem.

Pas toen ik meneer Jord (zie filmpje onderaan dit stukske) hoorde vertellen dat voornoemde uitsneden golven voorstellen die tegen een huis aan klotsen o.i.d. begon het enigszins te dagen. En toen bedacht ik me; mwèh. Want, zoals ik ergens eerder al aangaf; kunst moet een verhaal vertellen zònder uitleg.

Zo. Nu we dat geconcludeerd hebben rest mij niets anders dan afscheid nemen van wederom een fijne traditie. Dag, A6 Kunsdt, het was fijn, bedankt, tot ziens!


[klik pic voor modderfokking big]


↓ meer beeld onder de streep ↓

Méér→

Meet Kleinepoesje. Cat on steroids. (want niet voor de katzekut)

eamel 0 reaksjes

Volgens mijn mevrouw ‘is -ie een beetje druk’ maar of dat nou de reden is dat -ie nergens geliket wordt? Geen idee.

Mijn tegenargument (“Dat is juist de bedoeling; dat is conform het temperamentvolle karakter van de kat”) maakt geen indruk.

Een simpele “Oh..” kan ik krijgen. Dodelijk. ;-(

Enfin. Ik heb er twee dagen lang best wel heul erg m’n best op gedaan; een koddig filmpje met allerlei gefilmde hoogtepunten uit het leven van aanloopkat Siemen Kleinepoesje.

Oorspronkelijk mee begonnen om mijn Premiere Pro montage-skills up-to-date te houden maar toen ‘t ineens op een echt filmpje begon te lijken, kreeg ik er lol in en besloot ‘m online te plempen.

Eén minuut is lang genoeg, toegegeven; langer is inderdaad een beetje veel van het goede, en dus leek Instagram me bij uitstek hét platform van openbaring want alleen filmpjes van maximaal 1 minuut. Dôh.

Nu een dag later. Voornoemd Instagram laat weliswaar ’48x weergegeven’ zien maar slechts 9 likes? Schande!

Ja, van creabea-vriendin Roelien maar die liket alles wat ik doe om me publieke vernedering te besparen. Wél lief hoor, daar niet van. En Facebook dan? Drie hele thumbs-up. Toe maar.

Alle gekheid op mijn stokje; likes doen mij natuurlijk niks. Erkenning krijg ik wel als ik dood ben en filmpjes maken doe ik natuurlijk alleen voor mezelf en voor mezelf alleen.  Je bent tenslotte Fries én man = nuchter en dus ongevoelig voor nutteloze sentimenten.

Nee, als er iets voor de katzekut is geweest, de afgelopen jaren, was het wel die vermaledijde filmopleiding die me een jaar van mijn leven gekost heeft. Maar goed; dat hield me uit de kroeg en daar is ook wat voor te zeggen. #halfvolglas

Zo. Ga ik nu even stilletjes in een hoekje zitten huilen want likes, die doen me niks.

Méér→

Harde woei (maar niet echt) Gelukkig hebben we de foto's nog

eamel 0 reaksjes

De berichten waren nog wel zo veelbelovend; daken van huizen, dui-zen-den zeesterren en overmaatse schelpen op ‘t strand, spontaan opstijgende mensjes én golven van minstens drie meter (oké, die laatste bedenk ik erbij want wishful thinking). Een storm die z’n weerga niet kent. Dat was even gelee!!1!

En dus bedacht ik me de avond ervoor; waar anders dan aan het strand kun je golven zien? Want dat schreeuwt om vastgelegd te worden op des eamels beelddinges!

In eerste instantie was het plan om vroeg op weg te gaan naar Hoek van Holland maar internet vond dat geen goed idee; omgewaaide vrachtwagens, dikke files en wat dies meer zij en dus besloot ik mezelf gister naar Rockanje te begeven. Ook leuk.

“Rockanje ligt aan een baai. Daar waait ‘t niet.” gaf mijn mevrouw me nog wijsneuserig mee maar helaas; je bent én man én Fries en da’s een dubbele handicap en dus was dat een advies tegen mijn dovemansoren.

Enfin. En zo kon het zomaar gebeuren dat ik gisterochtend een beetje beteuterd gedesillusioneerd stond te staan aan het kabbelende water van Rockanje. Aan een baai. Want geen wind. Want een baai.  ;-(

Oké, toegegeven; een dag later vind ik nog steeds zand in lichaamsholtes waarvan ik het bestaan niet eens wist, maar feit blijft dat de golfjes hooguit twintig centimeter waren, zeesterren in geen velden of wegen te bekennen waren, er geen mensjes voorbij kwamen vliegen maar ik wél afstand heb moeten doen van enkele van mijn tenen wegens verregaande staat van IschemieinfoInfoDe medische term voor zuurstoftekort in een weefsel of orgaan is ischemie, soms ook geschreven als ischaemie. Bij langdurige of ernstige ischemie kan schade aan de cellen optreden waardoor ze afsterven en de functie van het orgaan wordt beperkt.. 

Maar goed; omdat “als ‘t niet ken zoals ‘t mot, mot ‘t maar zoals ‘t ken” restte mij niets anders dan wat plaatjes te schieten van die abundante zandbak en er terloops nog even een kek filmpje van te fabriceren. Hoera!

En dat.. dàt was de ‘beruchte’ storm van 18 januari in het Jaar Des Heeren 2018. En hoe was jouw dag? 😳

Méér→