TWAALF BERICHTJES.
Twaalf berichtjes (of ‘stikjes’, zoals ûs mem ze noemt), méér heeft 2019 niet opgesmeten als het over de content van dit onvolprezen blog gaat.
En die twaalf berichten bestaan dan ook nog eens voor het overgrote deel uit ‘in memoriam’-schrijfsels want om onduidelijke redenen blijven –al dan niet dierbare– mensen steeds maar doodgaan.
Vier andere stukjes waren Instagrampostjes van mijn bijzonder ambitieuze, maar inmiddels alweer ter ziele pseudo-account @some_dude–nogwat.
Dan nog een jubileumpje want ondertussen wordt eamel.net natuurlijk wel elke 365 dagen een jaartje ouder, en -tenslotte- nog wat onbeduidende onzincontent.
Dat was ’t wel zo’n beetje. Hoe dat komt, zeg u?
STILLEVEN.
Welnu, sinds de verhuizing staat mijn leven stil. Letterlijk. Mijn gezondheid laat mij in de steek en bepalen chronische vermoeidheid en idem spierpijn het ritme van mijn bestaan. Als ik bij wijze van spreken een productieve dag heb gehad zou dat maar zo kunnen zijn omdat ik een keer de hondjes uitgelaten heb, of een mat heb uitgeklopt.
En iemand met zo’n leven gaat niet op vakantie, laat staan dat -ie anderzijds dingen buitenshuis meemaakt, en dus kun je je wellicht voorstellen dat zo onderhand de inspiratie tot het tikken van satirische stukskes wegens het ontberen van meemaaksels tot het verleden behoort.
SOCIAL MEDIA’S.
En omdát ik niks te vertellen heb kan ik activiteiten van derden ook niet velen, heel gek. Sinds een jaar heb ik me min-of-meer gedistantieerd van de social media’s want wie in deze toestand vindt het nou leuk om te zien hoe Henk met z’n blanke reedt op een exotisch all-inclusive strand ligt of Ingrid d’r zoveelste pretpark/theater/seksclub heeft bezocht?
Dm’s of Pb’s of hoe die dingen ook maar heten beantwoord ik al helemaal niet want wat moet ik zéggen?
Daarbij opgeteld wacht er een nog spannend jaar waarin mijn toekomst in handen ligt van hele hoge juridische heren waardoor het vermogen tot het creëren van hilarische schrijfsels wegens ‘té spannend’ tot een minimum wordt gemarginaliseerd.
