'Dreamy scenarios' | Marcel van Luit
uit de serie 'Kundst, Omdat Het Moet'
Afgelopen week, zomaar een midden-in-een-nacht. Nieuwkomer Milly vindt 't een goed moment om ons kenbaar te maken -heel netjes- dat ze aan de dunne derrie is.
Mijn mevrouw stelt voor om het hondje buiten te legen en, solidair als ik ben, stap ook ik uit bed om dan maar een sigaretje te roken in mijn kantoortje, onderwijl scrollend door Instagram want iemand moet het doen. It's a dirty job, etc.
Het is daar, op dat moment, dat ik besluit de navolgende categorie weer eens onder het stof vandaan te halen.
Het is ommers alweer enige tijd geleden dat ik meende de wijsheid smaak in pacht te hebben door u te wijzen op wederom een kunstzinnig tiep dan wel een creatieve uiting alhier op de internets, onder de noemert 'Kunsdt, Omdat Het Moet'.
Anyways. Ditmaal wil ik van de gelegenheid gebruik maken u kond te doen van het bestaan van ene Marcel van Luit -kunstenaar- of, zoals -ie zichzelf omschrijft;
'Marcel van Luit, best known for visualizing dreamy scenarios, is a contemporary artist from the Netherlands'
Oei. Dat klinkt al met al al net zo zweverig als de 'captions' bij z'n kunstwerken:
'Once you become that fearless, life becomes limitless';
'Others have seen what is and asked why. I have seen what could be and asked why not';
'The heritage of the past is the seed that brings forth the harvest of the future';
'Etcetera'.
Ik ben daar niet zo van, van die motivationals ('doe maar gewoon, dan…'), maar het schijnt tegenwoordig nogal een must te zijn als je jezelf (of je kunst) op de social's wil profileren, kijk maar naar die van Yolanthe-'Alles wég!'-Cabau ☠😬
Goed.
Alle gekheid op mijn stokje; meneer van Luit maakt ontegenzeggelijk práchtige schilderijen fotocomposities. Véélkleurig, véél dieren en nóg meer detail.
Dreamy scenarios, indeed.
Maar gek genoeg is datgene niét wat mij het meeste boeit aan zijn expressieve uitingen. Nee, waar ik heel, héél blij van word zijn diezelfde schilderijen fotocomposities maar dan geaniméérd, en voorzien van een sfeervol muziekje. Leeuwen, bloemen, leeuwen mét bloemen, uitbundig begroeide giraffen en derde wereldkindjes met vlinders, veertjes en gevolgelte… en nog veel meer moois!
Ik zal u niet verder vervelen met nóg meer flauwe teksten zoals hierboven en stel oprecht gemeend aan u voor, de briljante (geanimeerde) kunst van Marcel van Luit.
Gewoon. Omdat het moét…
Trocheamel[ADVERTINSJE]
Milly (1)
(Finalmente em casa! | Eindelijk thuis!)
Laat u niet misleiden door de vrolijke kleurtjes waarin dit blogje zich tegenwoordig manifesteert; wij, mevrouw en ik, hebben bijzonder zwar(t)e maanden achter de rug.
Niet alleen heb ik een levensbepalende beslissing moeten nemen inzake het verdere verloop van mijn aandoening, ook daarover wellicht later meer, maar erger is dat we –tóch nog onverwacht en véél te vroeg– afscheid hebben moeten nemen van één van onze 'kinderen'; ons lieve, grappige meisje Iggy.
(Lang verhaal, leg ik nog wel eens uit, als ik weer in staat ben foto's en filmpjes van haar te bekijken zonder in janken uit te barsten.)
Hoe dan ook, waar wij, mensjes, kunnen relativeren dan wel rationaliseren, heeft ons 'andere kind', Raspin, daar meer moeite mee.
Na negen jaren samen te zijn opgetrokken blijkt het dus ook mogelijk dat honden in een depressie geraken, wat zich vervolgens o.a. uit in lusteloosheid, niet meer willen wandelen / eten / spelen, chronisch platte oren, en wat dies meer zij.
Hoewel voor ons nog aan de vroege kant, we zitten nog midden in de rouwverwerking, kwamen we gezamenlijk tot de conclusie; dit kan zo niet verder. En dus werd het tijd voor een 'nieuw' vriendinnetje voor Raspin, een 'nieuw kind' voor ons. Nadat mevrouw een zoektocht over de internets was opgestart en honderden buitenlandse zwerfhondjes haar betraande ogen liet passeren, was daar ineens 'Melly'.
Waarom dit hondje het is geworden weet ik niet -ze is niet Moeders Mooiste 😅 en wil dwangmatig vriendjes worden met alles en iedereen in dit huis, inclusief de katten, door het ten toon spreiden van een absolute nederigheid, gaat voortdurend liggen en kwispelt zij zich derhalve het ongans-, maar wij waren eruit; dÍt is ons volgende hondenkind. Ze is namelijk heel, héél erg lief.
Melly, inmiddels omgedoopt tot Milly-want-leuker, vindt haar oorsprong, zoals zovele zwerfhondjes met haar, in de straten van Portugal, en arriveerde op haar zoveelste eindbestemming in -notabene- het Heerenveense Friesland, de schoot van mijn herkomst.
Lang verhaal kort: nadat we sinds lange tijd weer eens het genoegen mochten proeven ûs mem en broer in de spreekwoordelijke armen te nemen, werd het tijd om Milly thuis te introduceren. Hoewel wat onwennig in het begin, zoals dat gaat, blijkt zij een blijvertje en kijken zelfs de Sybses nergens meer van op.
Kortom: Milly, 'kind'… Finalmente em casa! 😍
TrocheamelMy Heart Will Go On
(too much time on my hands)
–| MOODS OF |–
MARTINI MANSION (2004)
Over vakanties, muziek en wie weet ooit nog een keer.
Het is het jaar des Heeren 1994. Om dubieuze redenen lijkt het mijn toenmalige vriendinnetje en moi (nah.. eigenlijk geheel mijn idee want ik
Als voornaamste reden lag daaraan ten grondslag een goed gefundeerde 'waarom niet?' én het feit dat we al jaren samen niets ondernomen hadden behalve een tripje naar dat strand van Makkum en nog één naar die ene toren in Parijs. Toegegeven, niet alleen een drammert én een eikel maar ook nog eens ontzettend bot, want ik weet me er niet zoveel meer van te herinneren. Er staan me beelden bij van een duur terras aan de boulevard van St. Tropez (import-Heineken en een jus d'orange, samen 25 gulden!!1! 😱), wakker worden tussen de lavendel, tegenover een enorm verlaten hotel, bóvenop een berg ter hoogte van Castellane en, met afgrijzen, die afsluitende dodenrit naar huis, waar we bij Luik in een enorme hoosbui terechtkwamen, midden op zo'n 18-baanse, -uiteraard- slechtonderhouden (want België) En dat terwijl we niet meer aan hadden dan een t-shirtje en een flinterdun zomerjackie. Overigens hielp het ook niet dat, eenmaal thuis, broer ons erop attendeerde dat we al die 5000 kilometers lang zonder functionerende voorrem hadden gereden. 😬
Anyway. We zien er niet heel erg ongelukkig uit en ik vermoed dat 't best wel een fijne vakantie is geweest. Desondanks raakte enige tijd later -zoals dat wel vaker gaat- 'de verkering uit' en bleek voornoemd pleziercongé gelijk ons laatste 'samen' geweest te zijn… Enfin. Soms gebeuren de dingen nou eenmaal zoals ze gebeuren.
Het is 2021, zeven- en twintig jaar later. Er is veel gebeurd, zoals dat een ieder van ons wel eens overkomt. 😁 Inmiddels diverse malen verhuisd en ook is er een enkele dame de revue gepasseerd waarvan ik destijds in alle naïviteit dacht daarmee oud te kunnen worden. Ach, u kent het wel. Uiteindelijk bracht het lot me bij mijn huidige mevrouw en, oh jubel, die het onderwijl alweer zo'n veertien jaar met mij uit houdt. Wie had dát gedacht? Afijn. U leest het goed; bijna dertig jaar geen vakanties. Zilch. Niks. Of men moet enkele dagen Parijs (ja, alwéér) onder die noemer plaatsen, dan heb ik alsnog drie 'vakanties' genoten. Maar tóch is het niet hetzelfde. Goed. Al met al een veels te lange inleiding om vakantiebeelden van een ander aan te kondigen.  Ik was het fenomeen vakantie al bijna weer vergeten totdat ik van de week een verloren gewaande DVD tegenkwam: Martini's Moods of Martini Mansion uit 2004. Een serie-tje van vier relaxte, ultralange lounge-nummerkes ('liftmuziek' volgens iemand in mijn kennissenkring maar fok jou), begeleid door beelden van witte stranden, azuurblauwe wateren, luxe jachten en andere mooimensen.
En het was toen dat ik me besefte dat er ongetwijfeld meer mensen zijn zoals ik, die door wat voor omstandigheden ook, niet op vakantie kunnen of dat al lang niet zijn geweest. Voor mij persoonlijk ligt daar nog een jaar van chemo's en herstel in het verschiet en daarmee kunnen we veilig stellen dat een vakantie voorlopig nog even een utopie zal zijn. En dus ben ik zo vrij geweest om voornoemd DVD-tje leeg te plukken (te 'rippen'), te voorzien van tientallen gratis vakantievideootjes van derden en het geheel op de Youtubes aan te bieden, voor gelijkgestemden, als een soort next best thing. Toegegeven; het is een bijzonder mager alternatief maar in mijn beleving een typisch gevalletje van 'wie 't kleine niet eert'… 😁 |
Trocheamel[ADVERTINSJE]
Maart roert z'n …
WTF?! in lo-res
Current Mood*
In a corona-state of mind*
My First Little
–| Lockdown |–
Kom, laat ik mijn mening ook eens ventileren...
Now you've done it, 5G-wappies, professioneel zweefteef Von Kreijfelt en z'n complotclubje Weltschmerz (spiegeltje), dorpsidioot Jan Roos, gesjeesde dansgoeroe Engel, Urker kutjeugd, Eindhovens straattuig en al die andere corona-mafklappers.
Dankzij jullie chronisch-ontevreden jankmentaliteit ("boehoe, ik mag niet meer naar bui-hui-ten") zitten wij nu en collectif (da's Frans voor 'met ze allen') in de gebakken peren: LOCKDOWN
(bron: NOS).
Kijk, voor ons maakt 't niet uit. Ikzelf doe überhaupt al zes jaar aan een zelfverkozen quarantaine en ook die opgedragen opsluiting is mij niet vreemd; vrienden heb ik niet, familie woont ver weg en de enige noemenswaardige activiteit in dit vreselijke dorp is een noodgedwongen bezoek aan de lokale Albert Heijn wegens weer eens iets vergeten.
Wat mevrouw betreft, die maakt zich al helemaal niet druk. Net als de afgelopen jaren vermaakt zij zich wel met de Boer-Zoekt-Vrouwen. de Netflix-en en de Meilandjes van deze wereld. En als dat niet het geval is, ligt ze als een halve zombie minstens drie-en-een-half-uur te ronken op de bank, tot het moment dat het tijd is om naar bed te gaan. Nee, er gaat wat ons betreft niets boven een fijne lockdown.
Natuurlijk heb ik begrip voor allen die wél getroffen worden door die corona, en een lockdown in het bijzonder.
Ikzelf ging in mijn jeugd nauwelijks de deur uit want ik vermaakte me prima. Hooguit een enkele keer naar de kroeg en dat was het wel zo'n beetje. Maar dat zegt natuurlijk niets over hoe de kinderen van nu dat beleven.
Maar wat er nu aan de hand is, daar begrijp ik dus geen reedt van. Ik kan werkelijk waar, hoezeer ik mijn best ook doe, maar niet de link leggen tussen die ontevredenheid en het geweld wat momenteel plaatsvindt. Rellen, vernielen, grote bek, wapens, dierenmishandeling… het maakt het tuig allemaal niets meer uit. De béuk erin.
(bron: AD.nl)
En dan zijn er nog de psychologen van de koude grond die dat allemaal proberen recht te praten (oops). 'Het is allemaal frustratie'. 'Men voelt zich niet gehoord'. Ja, ja.. het zal allemaal wel. Ikzelf heb óók de nodige frustratie meegemaakt in mijn jeugd, maar gewéld? Ik zou niet durven. Hebben de ouders geen macht meer over hun offspring? Overwicht verdwenen?
Wat.De.Fak. is er aan de hand???
Hoe moeilijk kan het zijn om met z'n allen even door te zetten, thuis te blijven, te luisteren naar de politiek dan wel wetenschap, opdat we binnen no-time dat ellendige virus de wereld uit krijgen? Leg me dat 'ns uit…
Nah ja, 't is uiteindelijk geen mening geworden, zoals de subtitel van dit stukse hoopvol suggereert, maar slechts een onsamenhangende brei van woorden, uitroep- en nóg meer vraagtekens. Méér kan ik er niet van maken. Het zal de leeftijd zijn.
Maar, als ik er dan tóch iets van geleerd heb, is het wel dat ik erg blij ben een hond te 'bezitten'. Als wél volgzaam burger legitimeert mij dat om midden in de nacht de rust van de straat op te zoeken. En voor mijn mevrouw natuurlijk ook één. Want alléén met twee schoothondjes over straat, dat gáát natuurlijk niet.
Tóch nog een beetje recalcitrant…
TrocheamelUit de conceptmap
~| From the drafts |~
Toe.. Hoe heet -ie ook alweer?
Deze kwam ik onlangs tegen, in de Conceptmap-van-nooit-gepubliceerde-'creatieve'-uitspattingen, uit een tijd waarin ik kennelijk nog de energie kon opbrengen om dit soort dingen te doen. Vermoedelijk omdat hij niet lijkt op diegene op wie hij zou moeten lijken. Althans, ook dáár een vermoeden want… wie moét het eigenlijk vóórstellen?
Werkelijk waar, schiet mij maar in een kapotje.
Hoe het ook zij. Omdat weg ook maar wég is, én ik er destijds toch een soort van tijd in gestoken heb, besloot ik afgelopen nacht zomaar een willekeurig liedje onder deze volstrekt willekeurige meneer te monteren, om het geheel niet verloren te laten gaan in Het Grote Niets.
En zó.. zo komt Jan Splinter door de lockdown winter.
Nou, dat was mijn bijdrage aan vandaag. En hoe was jouw dag, zover? 😂
I came across this one recently, in some Drafts-folder of never-published-'creative'-indulgences, from a time when I apparently still had the energy to do things like this. Probably because 'it' doesn't look like the person it should have looked like. Although, that's an obvious presumption because … who is 'he' actually supposed to represent?
Really, shoot me in a camel's butt.
Anyway.
Because gone is really góne, and the fact I apparently found it worthy to spent some time on, I decided last night to just edit some random song in the background of the creation of this absolute-random gentleman, so it won't get lost in The Great Beyond.
And this is how John Splinter gets through the lockdown winter.
Well, that was my contribution to today. And how was yours, so far? 😂
TrocheamelNagekomen sneeuwbericht
(maar niet heus)
Iemand daarboven heeft een hekel aan moi ;-(
Het is me gewoonweg niet gegund; een organisch-vloeiend time-lapse filmpke te maken van een dik pak vallende sneeuw, waar de romantiek op subtiele wijze vanaf spat. Zo ook afgelopen weekend.
Als je een beetje bekend bent met dit weblog, weet je dat ik 't al diverse malen geprobeerd heb, zo'n besneeuwde time-lapse. Bijvoorbeeld hier, op mijn vorige adres, hier ietwat prematuur, maar ook hier -ergens vorig jaar-, in dit godvergeten pleurisdorp. 😇
Hoewel 'ons', zoals altijd, keer op keer beloofd wordt dat het een ongans gaat sneeuwen, loopt 't elke keer weer op een gigantische teleurstelling uit. Zestien vlokken en een beetje regen, en dat alles bij 1 graad boven nul. Áltijd wéér.
Nah ja. Al wat mij rest is alsnog voornoemd -marginale- time-lapse-je te plaatsen, uiteraard weer voorzien van Vivaldi's magistrale Winter-opus (want what else?), en me te troosten met het idee dat ik niet de énige ben die diep teleurgesteld is in die vermaledijde weervoorspellers ⇒
Trocheamel
