Wat negen jaar geleden begon als gebbetje, eindigt hier, vandaag, op de Dag des Heeren 21 februari 2018, want de A6 kunstwerken zijn op*.
*Niet helemaal waar natuurlijk want er zijn nog minstens 1.649 kunstwerken over in de Flevolandse Openbare Ruimte voor mij om over te ouwehoeren, maar deze zijn A.: niet relevant want daar kom ik niet langs tijdens mijn ritten van en naar Friesland en B.: zoveel tijd rest mij niet. Prioriteiten stellen noemen we dat hier.
Enfin. Na het Ketelhuis (16-10-2009), de Tong van Lucifer (06-09-2012), het Boothuis (15-08-2010), de Olifanten bij Almere (23-01-2017) en 'Exposure' aka De Poepende Man (02-03-2017) is het nu de beurt aan het Polderhuis(je) om alhier vereeuwigd te worden.
Okay, wat betreft de locatie van dit kunsthuis speel ik (alweer) een beetje vals want het staat niet aan de A6, zoals de meeste kunstwerken hierboven, maar is gelokaliseerd aan de A50/N50, de verbindingsweg tussen Eindhoven en Emmeloord en vice versa.
Maar omdat dit gevaarte het sluitstuk vormt van Het Huizen Drieluik, zoals deze elk aan een invalsweg tot de Noordoostpolder geposteerd staan, maak ik hier graag een uitzondering voor want De Poepende Man doet tenslotte z'n metalen gevoeg óók niet aan de A6. Goed.
Afgelopen zondag reed ik weer eens, na een bewogen week waarover later meer, van Heerenveen naar huis en bedacht me dat het wel aardig zou zijn ook dit kolossale beeldwerk vast te leggen volgens de inmiddels beproefde Eamel Methode (want in de buurt. Toch wel een vereiste).
Het Polderhuis. Gevoelsmatig de minst interessante van de drie. Wel mooi hoor, daar niet van, maar toch.
Waar die andere twee, het Boot- en het Ketelhuis, overduidelijk een metaforische referentie hebben v.w.b. voormalig scheepvaartverkeer vanwege verwerkte bootjes in het dak en zo, laat dit metalen huis een afwijkende invulling zien. Zónder bootje. 🤔
Roestvrijstalen wanden, uitsneden én een ijzeren geraamte wat alles bijeen houdt; ik zag 't niet, die associatie met een voormalige zeebodem.
Pas toen ik meneer Jord (zie filmpje onderaan dit stukske) hoorde vertellen dat voornoemde uitsneden golven voorstellen die tegen een huis aan klotsen o.i.d. begon het enigszins te dagen. En toen bedacht ik me; mwèh. Want, zoals ik ergens eerder al aangaf; kunst moet een verhaal vertellen zònder uitleg.
Zo. Nu we dat geconcludeerd hebben rest mij niets anders dan afscheid nemen van wederom een fijne traditie.
Dag, A6 Kunsdt, het was fijn, bedankt, tot ziens!
[klik pic voor modderfokking big]
