Kunsdt

Chim Chim Cher-ee wat rijmt op melanchol-ie...

eamel 0 reaksjes

Het moet op een ordinaire vrijdag geweest zijn, ik weet dat nog goed, want het was vorige week.

We kijken de film Saving Mr. Banks, ‘mijn lief’ 🤢 en ik, ondanks dat ik m’n twijfels heb als ik de plot lees; een Disney-film over het ontstaan van een Disney–film… Mwèh (Disney = zuuropwekkende moralisme).

Enfin. De film begint en gelijk gaat het mis; ik kén die intro! En ineens: BAM!

Ik ben een jochie van twaalf, dertien jaar. Ergens in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Het is zondagochtend vroeg, iedereen slaapt nog. Ik zit als een mini-kleermakertje in mijn Schotse-ruit-pyjama wederom illegaal in Deit’s platenkast te grasduinen. Het duurt niet lang of mijn oog valt op een verzamel-LP van The New Christie Minstrels; The Greatest Hits. Helemaal ontroerd van (kinder)liedje ‘Chim Chim Cher-ee’ wegens vermeend melancholische majeur (geen idee hoe zoiets heet) en maar ook het, daarentegen übervrolijke ‘Green Green‘, met Barry –Eve Of Destruction– McGuire’s onmiskenbare bouwvakkersstem.

Terug naar de film. Of het nou kwam door voornoemde herinnering, de roerige tijd waarin ik leef, het intro-gedichtje -voorgelezen door Colin Farrell‘s zoetgevooisde timbre-, het breekbare achterliggende pianowerkje, de sfeer van de beelden an sich, de gevolgen van mijn chronische vermoeidheid of juist àlles bij elkaar -geen idéé- maar op dat moment schiet ik he-le-maal vol. 😭

Niet van verdriet, welnee, maar wél van een gezonde dosis weemoed ende melancholie. Nét als toen ik de melodie voor het eerst hoorde, binnen de veilige kaders van mijn jeugd (maar dat wist ik toen nog niet).

Hoe het ook zij; dat ik er veertig dertig jaar later achter moet komen dat mijn oh, zo geliefde ‘Chim Chim Cher-ee’ uit het brein van Mary Poppins’ auteur Helen Lyndon Goff P.L. Travers ontsproten is en niets heeft van doen met The New Christie Minstrels, beschouw ik dan maar als een smetje op een verder memorabele herinnering.

Of ik geef gewoon Walt Disney de schuld. Ik had toch al een hekel aan ‘m.

Méér→

230

Polderhuis Aus der Reihe 'A6 Kunsdt'

eamel 0 reaksjes

Wat negen jaar geleden begon als gebbetje, eindigt hier, vandaag, op de Dag des Heeren 21 februari 2018, want de A6 kunstwerken zijn op*.

*Niet helemaal waar natuurlijk want er zijn nog minstens 1.649 kunstwerken over in de Flevolandse Openbare Ruimte voor mij om over te ouwehoeren, maar deze zijn A.: niet relevant want daar kom ik niet langs tijdens mijn ritten van en naar Friesland en B.: zoveel tijd rest mij niet. Prioriteiten stellen noemen we dat hier.

Enfin.

Na het Ketelhuis (16-10-2009), de Tong van Lucifer (06-09-2012), het Boothuis (15-08-2010), de Olifanten bij Almere (23-01-2017) en ‘Exposure’ aka De Poepende Man (02-03-2017) is het nu de beurt aan het Polderhuis(je) om alhier vereeuwigd te worden.

Okay, wat betreft de locatie van dit kunsthuis speel ik (alweer) een beetje vals want het staat niet aan de A6, zoals de meeste kunstwerken hierboven, maar is gelokaliseerd aan de A50/N50, de verbindingsweg tussen Eindhoven en Emmeloord en vice versa.

Maar omdat dit gevaarte het sluitstuk vormt van Het Huizen Drieluik, zoals deze elk aan een invalsweg tot de Noordoostpolder geposteerd staan, maak ik hier graag een uitzondering voor want De Poepende Man doet tenslotte z’n metalen gevoeg óók niet aan de A6.

Goed.

Afgelopen zondag reed ik weer eens, na een bewogen week waarover later meer, van Heerenveen naar huis en bedacht me dat het wel aardig zou zijn ook dit kolossale beeldwerk vast te leggen volgens de inmiddels beproefde Eamel Methode (want in de buurt. Toch wel een vereiste).

Het Polderhuis. Gevoelsmatig de minst interessante van de drie. Wel mooi hoor, daar niet van, maar toch.

Waar die andere twee, het Boot- en het Ketelhuis, overduidelijk een metaforische referentie hebben v.w.b. voormalig scheepvaartverkeer vanwege verwerkte bootjes in het dak en zo, laat dit metalen huis een afwijkende invulling zien. Zónder bootje. 🤔

Roestvrijstalen wanden, uitsneden én een ijzeren geraamte wat alles bijeen houdt; ik zag ‘t niet, die associatie met een voormalige zeebodem.

Pas toen ik meneer Jord (zie filmpje onderaan dit stukske) hoorde vertellen dat voornoemde uitsneden golven voorstellen die tegen een huis aan klotsen o.i.d. begon het enigszins te dagen. En toen bedacht ik me; mwèh. Want, zoals ik ergens eerder al aangaf; kunst moet een verhaal vertellen zònder uitleg.

Zo. Nu we dat geconcludeerd hebben rest mij niets anders dan afscheid nemen van wederom een fijne traditie. Dag, A6 Kunsdt, het was fijn, bedankt, tot ziens!


[klik pic voor modderfokking big]


↓ meer beeld onder de streep ↓

Méér→

264

Meet Kleinepoesje. Cat on steroids. (want niet voor de katzekut)

eamel 0 reaksjes

Volgens mijn mevrouw ‘is -ie een beetje druk’ maar of dat nou de reden is dat -ie nergens geliket wordt? Geen idee.

Mijn tegenargument (“Dat is juist de bedoeling; dat is conform het temperamentvolle karakter van de kat”) maakt geen indruk.

Een simpele “Oh..” kan ik krijgen. Dodelijk. ;-(

Enfin. Ik heb er twee dagen lang best wel heul erg m’n best op gedaan; een koddig filmpje met allerlei gefilmde hoogtepunten uit het leven van aanloopkat Siemen Kleinepoesje.

Oorspronkelijk mee begonnen om mijn Premiere Pro montage-skills up-to-date te houden maar toen ‘t ineens op een echt filmpje begon te lijken, kreeg ik er lol in en besloot ‘m online te plempen.

Eén minuut is lang genoeg, toegegeven; langer is inderdaad een beetje veel van het goede, en dus leek Instagram me bij uitstek hét platform van openbaring want alleen filmpjes van maximaal 1 minuut. Dôh.

Nu een dag later. Voornoemd Instagram laat weliswaar ’48x weergegeven’ zien maar slechts 9 likes? Schande!

Ja, van creabea-vriendin Roelien maar die liket alles wat ik doe om me publieke vernedering te besparen. Wél lief hoor, daar niet van. En Facebook dan? Drie hele thumbs-up. Toe maar.

Alle gekheid op mijn stokje; likes doen mij natuurlijk niks. Erkenning krijg ik wel als ik dood ben en filmpjes maken doe ik natuurlijk alleen voor mezelf en voor mezelf alleen.  Je bent tenslotte Fries én man = nuchter en dus ongevoelig voor nutteloze sentimenten.

Nee, als er iets voor de katzekut is geweest, de afgelopen jaren, was het wel die vermaledijde filmopleiding die me een jaar van mijn leven gekost heeft. Maar goed; dat hield me uit de kroeg en daar is ook wat voor te zeggen. #halfvolglas

Zo. Ga ik nu even stilletjes in een hoekje zitten huilen want likes, die doen me niks.

Méér→

38

Dirkjan uit de Mascotte vloei (dit is een officiële oproep)

eamel 0 reaksjes

Het moet zo’n 40 jaar geleden zijn dat ik m’n laatste voetbalplaatje gespaard heb. Of misschien was ‘t wel zo’n vogelplaatje, weet ik veel, ik hield niet eens van voetbal. In ieder geval deed men in die tijd ook al aan dat soort actie’s; geef een verzamel-plaatje bij zoveel gulden aan bood-schappen, als klantenbinding.

Maar ja, zoals dat gaat; ik werd ouder, plaatjes waren niet meer interessant en ik werd geacht volwassen te zijn.

Oh, ik heb ‘t nog wel geprobeerd hoor, niet eens zo lang geleden, maar hoe charmant Piekema het ook bracht; ik kon het geduld er niet meer voor opbrengen.

Tel daarbij op het feit dat ik mezelf niet tussen hordes kinderen zag staan bij de ingang van de Appie (“Mag ik uw Toy Story figuurtjessssss?”) en, u begrijpt, verzamelen behoorde officieel tot de verleden tijd.

Tót ik enkele maanden geleden ineens stripjes ontwaarde in de verpakking van de Mascotte vloei (ja, ja; ik rook. So? Iemand moet die noodlijdende industrie overeind houden). Om specifieker te zijn; Mark Retera‘s onvolprezen Dirkjan-stripjes. Leuk!

Uit de nummering ervan kon ik opmaken dat ‘t hier om een serie van 40 stripjes ging, en later 65. Kennelijk beviel de samenwerking.

Enfin. Als über-Dirkjan-fan kon ik het niet laten… het was toen dat ik besloot mijn verzameltalenten weer op te pakken én, omdat ‘t kan, dit te delen met de rest van de Dirkjan-liefhebbende medemens.

Maar, zoals dat altijd gaat met verzamelen; hoe meer objecten men heeft gespaard, hoe moeilijker het is om de resterende -in dit geval- stripjes bij elkaar te krijgen. 

Hoewel men eerst twijfelde aan mijn verstandelijke vermogens kreeg ik echter al gauw de kassamevrouw van de lokale BP-pomp mee en zelfs Piet, sigarenboer én notoir mopperkont (“De wereld is naar de klote. Verder nog iets?”), was ‘enthousiast’ en elke keer als ik m’n tabakswaren kom halen weet men wat ik ga vragen;

(“Mag ik vier pakkies vloei? Uit verschillende rijtjes, alstublieft. Anders krijg ik dubbele.”).

Echter; het gaat me niet snel genoeg. Ik heb geen idee hoe lang die actie nog duurt –Mascotte blijft daar vaag over– en ruilmarkten bestaan er niet voor Mascotte stripjes. En meneer Retera is al helemaal niet geïnte-resseerd. Je voelt ‘m al; ik wil bij dezen een beroep op je doen.

  • Rook je shag?
  • Gebruik je Mascotte-vloei?
  • Heb je toevallig een scanner?
  • Heb je geen scanner maar wil je wel helpen?

Kortom; voldoe je aan drie van de vier vragen en wil je desondanks bij-dragen, laat het me weten via de comments hieronder of d.m.v. het contactformulier. En wat zet ik er tegen over? In ieder geval Eeuwige Roem én een vermelding op voornoemde Dirkjan-pagina.

Zeg nou zelf; wie wil dat nou niet? Alvast bedankt! ♥

87

#snowface omdat waarom niet?

eamel 0 reaksjes

← swipe →

#snowface

Weer zo’n rage-dingetje waar we hier thuis niet om heen kunnen. En dus sta je om half twaalf ‘s avonds te blauwbekken in de tuin ‘omdat ‘t weer zo’n fijn, nietszeggend postje opsmijt’.

Gelukkig was mijn mevrouw zo sportief hierin mee te gaan want hoe anders leg je zoiets vast?

En natuurlijk onderging zij hetzelfde lot:

Méér→

61