Kategory:

No sa. En net oars.



Zondag 22 april 2012 | The Orb | Fluffy Clouds

"What were the skies like when u were young?"

"They went on for ever and the skies always had little fluffy clouds and err.."

"When it rain it would all turn, it, they were beautiful, the most beautiful skies as a matter of fact, the sunsets were purple and red and yellow and on fire and the clouds would catch the colours everywhere (..)"

En Wij Zagen Dat Het Goed Was.

Amen.

34 kear besjoen

"Prof Dr. Flip van der Wal studeerde bedrijfskunde en psychologie aan de KU Leuven en de UvA.

Hij schreef zijn proefschrift in de VS: ‘Evidence based practice and the art of communication in profit and non-profit business’. (2002).

Hij werkte enkele jaren bij het Business Institute of America in New York.

Hij adviseert de Nederlandse overheid op het gebied van communicatie en management innovatie. Regelmatig schrijft hij columns over bedrijfspsychologie in het Nieuwsblad van het Noorden.

Onlangs verscheen van zijn hand: Digitale Wartaal: Tips en Trucs voor de netwerkende ambtenaar. (2006)"


Let op deze naam: Prof. Dr. Ph. A. van der Wal. De beste man gaat nog eens heul groot worden.

Helaas mag ik vanwege een dwingende geheimhoudingsclausule hier verder niks over zeggen maar euh… briljant.

B.R.I.L.J.A.N.T. (spiegeltje)!  😂


74 kear besjoen

 

[dropcap]N[/dropcap]egen- en twintig euro heb ik betaald voor het afdrukken van vier fotorolletjes die ik afgelopen week ergens in een doos terugvond.

Opgewonden bracht ik ze naar de fotowinkel, met in het achterhoofd het idee dat deze rolletjes minstens twintig jaar oud moesten zijn en ongetwijfeld de mooiste herinneringen zouden herbergen.

Herinneringen aan 'toen alles nog goed was' of meer 'toen alles nog goed leek'. Visioenen van Friesland of van kibbutzim. Misschien wel beelden van mijn broer of andere familieleden. Mijn toenmalige werk of nóg spannender zaken.

Kortom: ik kon niet wachten…

 

De desillusie bleek groter dan de opwinding; half volgeschoten rolletjes van individuen waarvan ik geen idéé heb wie 't zijn en wat men aan het doen is, hoewel vermoedelijk een verjaardag. Ook een vermoeden: men komt uit omgeving Hoeksche Waard daar de foto's ontwikkeld zijn bij de -zoals gezegd, toen nog bestaande– fotozaak van Foto Klein.

Maar ook redelijk recente testplaatjes van voornoemde lokale audio- en fotoboer en, da's dan wel weer aardig, enkele nabeelden van 'Bestie' Raymoge hij rusten in vrede – uit de tijd dat we samen nog een cursusje Anale Analoge Fotografie deden in Delft of zo.

Kortom: major bummer (op die van Ray na, dan). Hoe waar blijkt het cliché: 'Het hebben van de zaak, is het einde van 't vermaak.'..

't Is sa en net oars.


77 kear besjoen

Ik heb de link zo goed nooit kunnen leggen; die tussen sterke drank en weduwes. Maar je ziet het vaker: de man van Frou Visser ging dood en bam!, er was een jenever geboren.

Zo ook mevrouw van den Eelaart. Haar vent ging dood -misschien wel aan een levercirrose, dat vertelt het verhaal niet- en prompt prijkt zijn haar achternaam op een oud-Hollands etiket. 'Weduwe A. van den Eelaart; voor een gezellige avond'.

Enfin. Vaak zijn ze Fries, die weduwes en hun beerenburg. Onlosmakelijk verbonden.

Zo had je daar natuurlijk ene meneer en mevrouw Joustra.

Meneer Joustra lag op een dag dood in bed en prompt ging de telefoon: de beerenburgfabrikant.

 

Fabrikant: "Frou Joustra? No jo man dea is meie wij jo wat freegje?"*

 

Frou Joustra: "Beerenburg?"*

 

Fabrikant: "Hoe witte jo dat?"*

 

Frou Joustra: "No ja, doe Jan dea nest it bed lei tocht ik; beerenburg. Wat skoot it?"*

 

Zoiets.

En nu, zoveel jaar later, is weduwe Joustra zelf op audiëntie bij de Here maar er is geen beerenburgfabrikant die er naar kraait.

Zelfs niet nadat weduwe Joustra was hertrouwd en de nieuwe meneer Joustra die Popma heette, achterbleef. Want ja; Weduwnaar Popma, zoiets drink je niet.

Friezen zijn geen mietjes, natuurlijk.

Dat die laatste zin nergens op slaat maakt 't allemaal net iets triester.

30 kear besjoen
eamel | blog
>