Tag:

hardloopschoenen


 

Goed. Ik miste het. Had ik eindelijk een sport gevonden die me wél goed afging en door mij ook nog eens als bijzonder aangenaam ervaren werd, blijk ik verkeerde voeten te hebben.

Dientengevolge, zei de mevrouw van Runnersworld, had ik m'n knieën geforceerd en mocht ik blij zijn dat ik niet in een rolstoel beland ben en ze lachte een beetje zurig. Ze maakte een grapje. Zei ze.

Anyway-tjes. Ik moest me van mijn schoenen en sokken ontdoen en maakte terloops de wereld ongewild gewag van mijn prachtig gecultiveerde kalknagels. "Dat geeft niks," zei de mevrouw; "ik zie niets anders". Ik wist niet goed hoe ik dat moest opvatten.

Maar goed; ik hardlopend door de winkel. 'n Beetje sukkelig vond ik dat. Opgerolde broekspijpen en de enkels van Donald Duck. En niet veel later zag ik mijn eigen punthielen terug op de video en werd me duidelijk dat mijn enkels naar binnen helden terwijl m'n tenen recalcitrant naar buiten wezen. "Absolute overpronatie" zei de mevrouw. Oh.

 

Onderwijl greep de vrouw een paar schoenen uit een doos.

"Deze moet u hebben" Moet. Alsof ik keus had. "Heb ik keus?" zei ik tegen de mevrouw.

"Nee," zei ze resoluut, "met uw voeten en de benodigde ondersteuning is dit de enige kleurstelling die we hebben…"

Ik zei dat ik 't allemaal wel erg Amerikaans vond. Dat afschuwelijke geel en dat geblingbling. Werkelijk de lelijkste sportschoenen die ik ooit had gezien.

En dat voor € 120. In normale omstandigheden nog geen eurocent voor over gehad maar goed; je mot toch wat.

Om een lang verhaal kort te maken; mocht je één dezer dagen een blanke door je straat zien hobbelen met teletubbie-gele blingblingschoenen en een niet-corresponderende tokkie-outfit; vreesch niet..

Ik ben het slechts.

Den eamel. In de lelijkste schoenen ooit.

 

119 kear besjoen
eamel | blog
>