Troch eamel
Het moet zo’n 40 jaar geleden zijn dat ik m’n laatste voetbalplaatje gespaard heb. Of misschien was ‘t wel zo’n vogelplaatje, weet ik veel, ik hield niet eens van voetbal. In ieder geval deed men in die tijd ook al aan dat soort actie’s; geef een verzamelplaatje bij zoveel gulden aan boodschappen, als klantenbinding.
Maar ja, zoals dat gaat; ik werd ouder, plaatjes waren niet meer interessant en ik werd geacht volwassen te zijn.
Oh, ik heb ‘t nog wel geprobeerd hoor, niet eens zo lang geleden, maar hoe charmant Piekema het ook bracht; ik kon het geduld er niet meer voor opbrengen.
Tel daarbij op het feit dat ik mezelf niet tussen hordes kinderen zag staan bij de ingang van de Appie (“Mag ik uw Toy Story figuurtjessssss?”) en, u begrijpt, verzamelen behoorde officieel tot de verleden tijd.
Tót ik enkele maanden geleden ineens stripjes ontwaarde in de verpakking van de Mascotte vloei (ja, ja; ik rook. So? Iemand moet die noodlijdende industrie overeind houden). Om specifieker te zijn; Mark Retera‘s onvolprezen Dirkjan-stripjes. Leuk!
Uit de nummering ervan kon ik opmaken dat ‘t hier om een serie van 40 stripjes ging, en later 65. Kennelijk beviel de samenwerking.
Enfin. Als über-Dirkjan-fan kon ik het niet laten… het was toen dat ik besloot mijn verzameltalenten weer op te pakken én, omdat ‘t kan, dit te delen met de rest van de Dirkjan-liefhebbende medemens.
Maar, zoals dat altijd gaat met verzamelen; hoe meer objecten men heeft gespaard, hoe moeilijker het is om de resterende -in dit geval- stripjes bij elkaar te krijgen.
Hoewel men eerst twijfelde aan mijn verstandelijke vermogens kreeg ik echter al gauw de kassamevrouw van de lokale BP-pomp mee en zelfs Piet, sigarenboer én notoir mopperkont (“De wereld is naar de klote. Verder nog iets?”), was ‘enthousiast’ en elke keer als ik m’n tabakswaren kom halen weet men wat ik ga vragen;
(“Mag ik vier pakkies vloei? Uit verschillende rijtjes, alstublieft. Anders krijg ik dubbele.”).
Echter; het gaat me niet snel genoeg. Ik heb geen idee hoe lang die actie nog duurt –Mascotte blijft daar vaag over– en ruilmarkten bestaan er niet voor Mascotte stripjes. En meneer Retera is al helemaal niet geïnteresseerd.
Je voelt ‘m al; ik wil bij dezen een beroep op je doen.
Kortom; voldoe je aan drie van de vier vragen en wil je desondanks bij-dragen, laat het me weten via de comments hieronder of d.m.v. het contactformulier.
En wat zet ik er tegen over? In ieder geval Eeuwige Roem én een vermelding op voornoemde Dirkjan-pagina.
Zeg nou zelf; wie wil dat nou niet? Alvast bedankt! ♥
Troch eamel
Gelukkig was mijn mevrouw zo sportief hierin mee te gaan want hoe anders leg je zoiets vast?
En natuurlijk onderging zij hetzelfde lot:
Troch eamel
“Everyone will be famous for 15 minutes.”
– Andy Warhol
Verder niet zo heel erg van belang, we waren er tenslotte allemaal bij, maar het was ook de ochtend waarin 4.982 6.423 10.539 14.498 facebookende wereld-burgers besloten dat een achteloze, door mijn gemaakte opmerking onder een bericht van The LAD Bible inzake een vermeende tweet van voor-noemde malloot die morgen tot hun favoriete comment maakte.
Nu is ijdelheid mij vreemd, iedereen die mij een beetje kent weet dat ik nou eenmaal de bescheidenheid zelve ben #kuch maar desalniettemin voelde ik de noodzaak, in de euforie die volgde op mijn Magnum Opus als het om ‘gevatte’ commentaren gaat, U, beste lezert, hierin deelgenoot te laten maken.
Nu had ik op dat moment geen idee had wat hij met MW2 bedoelde, ik vermoedde zo’n typische Amerikaanse catchphrase-dingetje zoals het dubbelzinnige ‘Where’s the beef?‘ destijds, maar gezien ‘s mans reputatie dacht ik oprecht dat The Donald een tikfoutje had gemaakt en wellicht iets anders had willen zeggen.
Taalnazi als ik ben, was ik niet te beroerd z’n eratum ter plekke te corrigeren om te voorkomen dat The Trumpster’s Onbevlekte Presidentiële Reputatie al in de kiem gesmoord zou worden door een ordinaire tikfout, nog vóór deze überhaupt begonnen was.
Maar toen.. toen ging het lós.
Kennelijk had ik iets getriggerd want de ene na de andere Facebookert voelde zich genoodzaakt mijn opmerking te liken of van een passend commentaar te voorzien. Normaliter zou ik u hier geen kond van doen, zie ← bescheidenheid-passage hiernaast, maar gezien de frequentie waarin dit geschiedde en vooral de aard van de 500+ commentaren, kon ik het niet nalaten dit gegeven met u te delen.
Een analyse:
Troch eamel
KAN NIET ZONDER
Ik doe er m’n bankzaken mee, m’n navigatie, ik bekijk er mijn porno films op wanneer ik in bad lig, of live naar DWDD. Mijn telefoon- en Whatsappgesprekken worden automatisch opgenomen en in de cloud gezet -je weet nooit wanneer zoiets handig uit kan pakken- en wanneer niet, heb ik daar een voice-mail appje voor. En, zoals gezegd, sinds de kwaliteit van die iFoto’s gevoelsmatig die van mijn Nikkon 300D zwaar overtreffen, kan ik ook dààr niet meer zonder.
Of toch wel?
KUREN
Circa twee weken geleden begon mijn Iphone 6+ vreemde kuren te vertonen; het liet volstrekt willekeurig een grijze balk aan de bovenkant van het scherm zien maar erger; de ‘touch’ bediening deed niks meer.
Bummer. ;-(
JAILBREAK?
Eerst dacht ik dat het aan de jailbreak (ssst!) lag, het komt vaker voor dat zoiets mijn telefoon (softwarematig) om zeep helpt, maar ik kwam er al gauw achter dat het een wereldwijd probleem betrof.
‘TOUCH DISEASE’
Om een lang verhaal kort te maken; men noemt het ‘Touch Disease‘, het heeft iets te maken met de solderingspuntjes bij de chip die -bij regulier gebruik- loslaten wegens ontberen van een metalen beschermingsplaatje -wat alle andere Iphones wél hebben- en, oh ja; iets met ontbrekende underfill (da’s de snot die ertussen hoort te zitten).
GARANTIE ME REEDT
Anyhoo. Gevolg is een volledig onbruikbare telefoon en Apple ontkent, zoals gewoonlijk, zijn verantwoorde-lijkheid (“Apple geeft een garantie van 1 jaar. Jouw toestel is 18 maanden oud dus fok jou”).
Troch eamel
#snowface
