eamel
Sta ik gisteravond in de Appie te dubben tussen de hagelslag van Venz of toch maar die van het huismerk gaat m'n telefoon: 't is Broer.
Of ik koffie kom doen. Broer heeft het rustig want de economie Europoort ligt op z'n gat en gezelligheid kent geen tijd. Daar Broer en ik elke gelegenheid aangrijpen om sociale interactie te hebben moest ik dit plan afwijzen daar ik bij de Appie stond te dubben tussen de hagelslag van Venz of toch maar die van het huismerk.
Gelukkig bleek er nog een zondag in het verschiet en spraken we af dat ik in de morgen een bakkie prut zou doen, op z'n schip. "Schip?" hoor ik je denken. Ja, 'schip'; broer vaart binnen. Bin-nen-vaart-schip.
Zo gezegd, zo gedaan. Na een onrustige nacht, zoveel opwinding in één weekend is me al heel lang niet meer overkomen, werd het uiteindelijk toch nog zondagmorgen en mocht ik op audiëntie komen.
De plaats van bestemming bleek de haven van dat altijd weer pittoreske Vlaardingen-Oost. Ik ben daar onderhand zo vaak geweest dat ik mijn Tom-Tom thuis kon laten.
Wat wél nieuw was voor mij was het schip. Broer vaart normaal op een andere. Het feit dat -ie een meter van de kade lag vanwege hoog water en ik haast tussen wal en schip lazerde omdat mijn beentjes te kort zijn, was ook een nieuwe ervaring voor mij. Broer zei; "Stel je niet aan, homo." Gelukkig had hij wel de koffie oud klaar.
Goed. Na de pleur kreeg ik een rondleiding –want ander schip; let nou toch eens op!– en voor ik het wist was het twee uur later.
Alle gekheid op mijn stokje; dit soort visites komt nauwelijks voor. Vandaar dat ik gemeend heb er goed aan te doen één en ander vast te leggen voor het nageslacht voor de annalen.
Opdat we nea ferjitte, Broerke!. 😉
Dit is de achtersteven van het schip, ook wel achterkant. Zo leer je nog eens wat. (in het kader van de privacy heb ik toch maar even de naam geblurd. Helemaal vergeten. Dom, hé?)
