"Dat was niet helemaal de bedoeling.
Ik wil iets vrolijker, geen waarheden."
Vond ik zelf.
Opdracht was; maak een cartoon over de (komende) leegstand in gevangenissen (spiegeltje), voor het personeelsblad.
En dus ging ik los.
Bovenstaand karakter -opdrachtgever in kwestie- moet mijn baas directeur crimi-clown (ja, écht!) voorstellen in de rol van een periodiek terugkerend karikatuur die als een orakel soms confronterend, maar altijd met een komisch-kritische ondertoon het gevangeniswezen, z'n medewerkers -of zichzelf- zou moeten becommentariëren.
Hijg, hijg.
Maar helaas.
Zelf reflecterende satire dan wel humor in het algemeen, is niet aan die clown Ome Justitie besteed. 
En dát… dat was mijn bijzonder kortstondige carrière als cartoonist.
Het kan verkeren.
