Plog | 10 jaar DWDD


 

Dit stukje is eigenlijk een week oud. Maar omdat ik een geheimhoudingsverklaring ondertekend heb, extreem gezagsgetrouw ben én ik tijd nodig had om mijn eigen filmimpressie te monteren heb ik er een week mee gewacht.

Dat ik daarbij ook nog op de officiële uitzending wilde wachten opdat ik deze hieronder kon plempen speelt natuurlijk ook een rol.

10 jaar DWDD dus.

Ik kijk 't zo nu en dan en zo nu en dan kan ik 't wel waarderen. Niet altijd, vanwege de gebruikelijke drogredenen en vaak wel, vanwege de verrassing

Omdat mevrouw en ik samen té weinig ondernemen, zij heeft hààr leven en ik het mijne, besloten we dat het weer eens tijd werd gezamenlijk op pad te gaan.

 

Daar je in Nederland niet meetelt als je niet een keer klapvee geweest bent bij Pauw, Tan of DWDD, leek ons het jubileum van laatstgenoemde een uitgelezen moment daarvoor

Voor een uitgebreid verslag verwijs ik u naar onderstaande beeld werkjes.

Enkele trivia nog;

 – Twee van Jan Mulder's Vijf Ergernissen zijn komen te vervallen (niemand weet waarom);
– Valse gitaren; ook die hebben we node gemist in de uiteindelijke uitzending (zie mijn filmpje);
– Claudia de Breij kan écht niet zingen. Halina Reijn ook niet maar die is tenminste een lekker wief kan leuk acteren;
– Het is kouhoud in zo'n studio.

10 Jaar DWDD: een impressie.

 




Vermoedelijk was er geen belastinggeld meer voor professionele bewegwijzering.
Dit is wat je krijgt voor €25 en een gedwongen VARA lidmaatschap. Geen tafel te zien …
… om van een zichtbaar podium maar te zwijgen.
Oh, wacht. Twee meter lopen ét voila; het podium. ;-(
Grote letters doen het altijd goed op de foto. Denk Hollywood.
Ons-Kent-Ons in een geanimeerde dialoog met elkander.
10 jaar Tafelheren/-dames op een rij. Én Halina Reijn. Gezellig!
De Piemel van Matthijs, zo prominent in beeld dat …
.. ik erna spontaan een klappend slakkenspoor naast me had. Rare jongens, die vrouwen.
.. ik ineens een applaudisserend slakkenspoor naast me had. Rare jongens, die vrouwen.
Hier een overzichtsplaatje van het geheel.
Hier nòg een overzichtsplaatje van het geheel.
Oh ja, die Friese Opera. Ik begreep er niks van maar geef mij een pompeblèd en ik ben òm.
De vaste inventaris van DWDD in gesprek met een willekeurige toeschouwert.
Studio 22, Matthijs. Studio 22. Slordigert dat je daar bent.
Zomaar een schoolbus op een doordeweekse dag. Gekkigheid allemaal.
Benieuwd hoe groot 't bijbehorende kopje is.
Weer naar huis! Hier een brug.
Weer naar huis! Hier een brug.

 

 

"Nou, nou, nou; je bent wel heel erg cynisch, eamel! Was er dan helemaal niks leuk?"

Ja hoor, alle gekheid op mijn stokje; 't is leuk om er eens bij geweest te zijn. En dan met name een jubileumuitzending. Want tien jaar DWDD, dat komt natuurlijk nooit weer*. | (*Hoe waar: vijf jaar later, einde DWDD)

"Was 't die €25 waard?"

Nee.

"Waarom niet?"

Omdat té ver gezeten van daar-waar-het-allemaal-gebeurde en zo'n studio alle magie moet ontberen die je ogenschijnlijk op de televisie wél voorbij ziet komen.

"Dus.. dat was het?"

Nee. Ik was blij om weer eens iets met mijn frommeske te ondernemen.

Als ik daarvoor VARA-lid moet worden, soit… het zij zo. 😂

 

 [klik hier voor de -geleende- gehele uitzending zoals de rest van Nederland 'm zag.
En hier voor het origineel (NPO)]

 
 
LEES OOK:
 
 
Subscribe
Notify of
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments