Thús Tags Stikjes tage mei "2006"
Tag:

2006


 

jochieNiets zo charmant als verantwoorde kitsch aan de wand.

Goede smaak en ik gaan niet samen, blijkt.

Vond ik 't in eerste instantie nog wel meevallen, al die vrolijke kleurtjes aan de muur, na vandaag heb ik 't helemaal gehad met dit wanstaltige product van een verwrongen geest.

Ik bedoel; als vriendin K., niet echt representatief als het gaat om Goede Smaak (😂), al zegt dat ik die beledigingen-voor-de-kunst als de gesmeerde bliksem van de muur dien te halen anders komt wijlen Bob Ross mij persoonlijk voorzien van een beetje Van Dykebrown, maar dan daar waar ik het niet wil.

 

Ze stonden mij al een tijdje tegen, hoor, die visuele gedrochten.

Vooral als ik weer eens mezelf voor de webcam diende te posteren wat de laatste tijd opvallend vaak voorkwam.

En K. heeft natuurlijk gelijk. De ene valt nog wel mee (voor de kijker links). Maar die andere is echter zo afzichtelijk dat ik er uit pure wanhoop maar een lampje voor heb geplaatst. Want stel je voor..

Dus bij deze, voor de liefhebber. gratis af te halen; Werkelijk práchtige schilderijen. Waarschijnlijk net zo abstract als de maker ervan. En als je héél goed kijkt zie je er vlindertjes in. En bloempjes. En een rustgevende regenboog. Whatever jij maar wil. Als je ze maar gauw ophaalt.

Want K.'s wil is wet en ik kan 't niet over m'n hart verkrijgen ze weg te gooien (die schilderijen, niet K. Hoewel..)

 


15 kear besjoen

 

Ze zou zo maar een blonde replica van Angelina J. kunnen zijn. Maar dan de Natural Blonde Edition, natuurlijk. En die mond, die lippen. Vol, vlezig, roze.

Knàlblauwe ogen. Als ze je aankijkt doet ze dat met een regelrechte Jessica Rabbit-look, d-w-a-r-s door je heen.

Ze voldoet absoluut niet aan het stigma; 'blond dus ongetwijfeld een IQ van een stoeptegel'. Het tegendeel is waar.

Een figuur waar je U tegen zegt; benen waar geen einde aan lijkt te komen. En als ze praat, oh God, als ze p-r-a-a-t… Amanda Lear, eat your bleedin' heart out.

En, bovenal; ze is je collega.

Werkt op wat in de regel als een van de zwaarste afdelingen van de inrichting wordt beschouwd. Maar wat doe jij als ze je ineens wat vraagt? Jij slaat dicht. Brabbelt wat aan, totaal irrelevante informatie komt er uit je mond. Neanderthaler. Primaat.

En al wat je jezelf afvraagt als ze uit het zicht is verdwenen: Hoe is het in Godsnaam mogelijk dat zoiets Moois tegelijkertijd zó Intimiderend kan zijn?

Kak. Ik ben een laffe lul.

 

26 kear besjoen

 

In het kader van 'Zo kan ik het ook' vanavond ter veiling aangeboden, een echte authentieke ende oorspronkelijke Eamel.

Ooit door de Meester Himself (moi 😎) met een 2HB potlood getekend gecreëerd om daarna nooit meer te worden overtroffen.

 

Onderwerp van portrettering; Steven. Destijds, circa zestien jaar geleden, des eamel's petekind (inmiddels ben ik alweer enige tijd uit die functie ontheven. Zo gaan die dingen).

Enfin. Wees er op tijd bij; voordat U met uwen ogen knippert is uw eamel een BF'er* en zal de prijs vertienvoudigen. So: start bidding! 😂

 


49 kear besjoen

 


Gisterochtend.

Laverend tussen een Onbereikbare Artemis en een Onmogelijke Isolde werd ik onverwacht geconfronteerd met visuele schoonheid, gehuld in mist, badend in het zonlicht.

Hoewel de camera-mee oorspronkelijk een andere functie had kon het ineens zomaar gebeuren dat ik mezelf terugvond in de berm, net na het pontje van bij Nieuw-Beijerland, starend over de Oude Maas het Spui, een meeuw te vereeuwigen.

Of op de rand van het Vogelenzangpark, de glinsterende dauwdruppels te tellen op het groen.

Maar ook te midden van industriële schoonheid (tweemaal Pernis; elk met een ander filter. Dreiging en lieflijkheid bepaald door een Photoshop-plugin-dingetje.

Nou, dat dus.

Just another day at the office.


 

29 kear besjoen
eamel | blog