Vooropgesteld; mijn laatste smartphone Iphone is altijd de beste telefoon die ik tot dan toe heb gehad. Sneller, betere foto's en, wanneer ge-jailbreakt, nòg meer mogelijkheden dan alle voorgaande toestellen bij elkaar.
KAN NIET ZONDER
Ik doe er m'n bankzaken mee, m'n navigatie, ik bekijk er mijn porno films op wanneer ik in bad lig, of live naar DWDD. Mijn telefoon- en Whatsappgesprekken worden automatisch opgenomen en in de cloud gezet -je weet nooit wanneer zoiets handig uit kan pakken- en wanneer niet, heb ik daar een voice-mail appje voor. En, zoals gezegd, sinds de kwaliteit van die iFoto's gevoelsmatig die van mijn Nikkon 300D zwaar overtreffen, kan ik ook dààr niet meer zonder.
Of toch wel?
KUREN
Circa twee weken geleden begon mijn Iphone 6+ vreemde kuren te vertonen; het liet volstrekt willekeurig een grijze balk aan de bovenkant van het scherm zien maar erger; de 'touch' bediening deed niks meer.
Bummer. 
De 'Home'-knop daarentegen deed het nog wel en ook het 'swipen' gaf geen probleem maar verder dan dat kwam ik niet. Mùùrvast, dat ding.
JAILBREAK?
Eerst dacht ik dat het aan de jailbreak (ssst!) lag, het komt vaker voor dat zoiets mijn telefoon (softwarematig) om zeep helpt, maar ik kwam er al gauw achter dat het een wereldwijd probleem betrof.
'TOUCH DISEASE'
Om een lang verhaal kort te maken; men noemt het 'Touch Disease', het heeft iets te maken met de solderingspuntjes bij de chip die -bij regulier gebruik- loslaten wegens ontberen van een metalen beschermingsplaatje -wat alle andere Iphones wél hebben- en, oh ja; iets met ontbrekende underfill (da's de snot die ertussen hoort te zitten).
GARANTIE ME REEDT
Anyhoo. Gevolg is een volledig onbruikbare telefoon en Apple ontkent, zoals gewoonlijk, zijn verantwoordelijkheid:
| ↓ tekst gaat verder onder de video ↓ |
ONKUNDE
Ik wilde de class action jegens Apple niet afwachten want A.: in de Amerika's dus niet erg rechtsgeldig hiero, B.: T-Mobile geeft wél twee jaar garantie op z'n spulletjes en C.: ik heb niks aan een kapotte telefoon.
En zo kon het zomaar gebeuren dat ik, na veel vijven en zessen, afgelopen zaterdag ineens in een T-Mobile Shop stond en me verbaasde over de onkunde aldaar.
IGNORANCE IS BLISS
Hoewel het internet er vol mee staat, was 'mijn kwaal' hen onbekend. 'Touch disease'? Zegt ons niks. 'Bendgate'? Nòòit van gehoord. 'Class action'? Wut?
'Raadpleeg Google.' zei ik nog optimistisch, waarop het antwoord was; "Het internet is hier nogal traag. Dat gaat niet lukken. Meneer, we zijn hier alleen om telefoons te verkopen." (..)
Nog geen tien minuten later stond ik dus weer buiten, zonder telefoon en zonder garanties dat deze gerepareerd zou kunnen worden. Ik voelde me enigszins ontmhand…
Maar wàs ik dat ook?
OLDSKOOL
Eenmaal thuis wilde ik toch bereikbaar zijn en dus groef ik ergens op zolder een Nokia 6230i op -wie wat bewaart, die heeft wat-, prakte de simcard erin en joeg er stroom doorheen.
Toegegeven; het was eerst even slikken, zo'n oldskool toestelletje uit 2005.
Een -weliswaar- kleurenschermpje van 3 bij 2 centimeter, een adorabel cameraa-tje van 1.3 Mb. en video's niet groter dan een postzegel.
TOUCH DISEASE. MAAR DAN ANDERS …
Maar al na een paar uur was het of ik niks anders gewend was. Sterker; ineens werd ik overvallen door een enorme, bijna spirituele rust.
Waar ik normaal werkelijk òveral (op de wc, op straat, bij de kappert) élke vijf minuten naar m'n Iphone staar (bankzaken, welke film komt er vanavond, Gmail, Whatsapp, Telegram, Cydia), had ik nu ineens àlle tijd van de wereld. Want ik had toch immers een pc waarop ik datzelfde kon doen?
DWANGMATIG
En toen was het dat ik me besefte dat 'touch disease' heel wat meer omvat dan slechts een telefoonscherm wat het even niet meer doet.
- 'Touch disease' is een ziekte van deze tijd, van het dwangmatig naar je telefoon staren om maar niks te willen missen van een wereld die niet bestaat;
- 'Touch Disease' is daar waar niemand meer oog heeft voor z'n fysieke medemensX, voor de al dan niet mooie dingen om 'm heen;
- 'Touch Disease' is de tijdgeest waarin online anonieme tirades het winnen van normale conversaties, in een wereld waar je dingen uitspreekt, waar je elkaar in de ogen kijkt als het je wel of niet zint;
- 'Touch Disease' is de collectieve kanker (zei ik kanker? Ja, ik zei kanker) waaraan de wereld ten onder gaat als we niet eens, zo nu en dan, ons telefoontje opzij leggen;
- 'Touch Disease'? Dat ben ik zelf.
X Geldt niet voor mij. Ik heb geen sociaal leven. 
af laten weten waar het op garantie aankomt is niet typisch Apple, als je het mij vraagt.
Touch disease is wel een mooie uitdrukking met jouw uitleg, die zoveel mensen wel zullen herkennen. Mij maakt het weer bewust hoe heerlijk de logeerweken waren toen ik uit sociaal oogpunt mijn telefoon niet nodig had omdat we met z'n allen zoveel te praten hadden dat logjes en blogjes niet nodig waren om ons hart te luchten.