Voor de annalen: nét geen tropische dag vandaag. Maar tropisch genoeg om mij met m'n luie reedt voor het eerst sinds jaren uit Betty's schoot te wurmen en mezelf op een strandbezoek te trakteren.
With all due respect; Scheveningen is kudt evenals Bloemendael en Kijkeenduijn is voor elitaire patjepeeërs. Nee, plebs als mijn mevrouw en ondergetekende begeeft zich naar Rockanje, het Walhalla voor het crapule, de janhagels, het gepeupel.
Op wat foute strandtenten en drie miljoen derden na viel 't reuze mee met de drukte en begroef ik, na slechts 3,5 kilometer gelopen te hebben met 10 kilo aan handbagage bij 33 graden, tevree m'n aars in 't Rockse zand.
Algehele impressie; geen spektakel, wel een ernstig hoog gehalte aan 'lekkah'.
'Morgen-wéér-want-nòg-warmer' zit er helaas niet in; er schijnt een exotische griepje onderweg te zijn en uit hoofde van mijn functie heb ik met m'n stomme kop toegezegd de ontwikkelingen hieromtrent binnen onze locatie te communiceren en dien derhalve -in mijn vakantie notabene- mijn driesroelvinkhoofd 2,5 uur lang aanwezig te laten zijn in een wellicht tomeloos boeiende vergadering*.
#argh #kut
