Het is me gewoonweg niet gegund; een organisch-vloeiend time-lapse filmpke te maken van een dik pak vallende sneeuw, waar de romantiek op subtiele wijze vanaf spat. Zo ook afgelopen weekend.
Als je een beetje bekend bent met dit weblog, weet je dat ik 't al diverse malen geprobeerd heb, zo'n besneeuwde time-lapse. Bijvoorbeeld hier, op mijn vorige adres, hier ietwat prematuur, maar ook hier -ergens vorig jaar-, in dit godvergeten pleurisdorp. 😇
Hoewel 'ons', zoals altijd, keer op keer beloofd wordt dat het een ongans gaat sneeuwen, loopt 't elke keer weer op een gigantische teleurstelling uit. Zestien vlokken en een beetje regen, en dat alles bij 1 graad boven nul. Áltijd wéér.
Nah ja. Al wat mij rest is alsnog voornoemd -marginale- time-lapse-je te plaatsen, uiteraard weer voorzien van Vivaldi's magistrale Winter-opus (want what else?), en me te troosten met het idee dat ik niet de énige ben die diep teleurgesteld is in die vermaledijde weervoorspellers ⇒
Pas maar op.
Straks komen er ook nog nieuwsberichten over vorst ….
stille groet,
Heuj, Rob! Wat gek; jouw comments komen regelrecht in de spammap terecht.
Hoe het ook zij; je kon nog wel eens gelijk krijgen. Ik vermoed een vorst a la '63. Ik voel 't gewoon aan mijn water